پیشگیری از جرم جهت ارتقاء امنیت گردشگران تحت دو رویکرد مکانی و غیرمکانی

پژوهش حاضر نوشته ای است توصیفی- تطبیقی که راهکارهای پیشگیری از جرم ارتقاء امنیت گردشگران تحت رویکردهای مکانی و غیر مکانی را ارائه می دهد. احساس امنیت از جمله مقولات مهم در هر جامعه ای به شمار می رود و مقدمه لازم برای حیات هر نظام سیاسی و اجتماعی است، به واسطه ارتباط این موضوع با احساس روانی گردشگران از امنیت، موضوعات و مسائل پیرامونی بسیاری برای تأمین امنیت به وجود خواهد آمد. کمبود امنیت، احساس خطر و ترس از جرم و جنابت موجب اهش استفاده از عرصه های همگانی و عدم کارایی محیط های شهری می گردد و تأثیر مستقیم در میزان جذب گردشگر دارد. از این رو دانش طراحی شهری خود را ملزم به برقراری این کیفیت کلیدی در فضاهای شهری می داند. هدف این تحقیق که یافتن راهکارهایی جهت ارتقاء امنیت گردشگران تحت دو رویکرد مکانی و غیرمکانی تحقق یافته و رویکرد مکانی با هدف سخت تر کردن امکان ارتکاب جرم از طریق اصول کنترل دسترسی، تقویت قلمروهای طبیعی، تعمیر و نگهداری، نظارت طبیعی، حمایت از فعالیت های اجتماعی به ارتقاء امنیت گردشگران می پردازد. در حالیکه رویکرد غیر مکانی با کاهش یا از بین بردن انگیزه های شخصی ارتکاب جرم، از جمله آموزش اخلاقی، ارتقاء وضعیت اجتماعی ساکنین، ارتقاء فرهنگ شهرنشینی سعی در بالا بردن امنیت گردشگران دارد. نهایتاً با ارائه راهکارهایی جهت ارتقاء امنیت گردشگران تحت دو رویکرد مکانی و غیر مکانی پرداخته شده است.