معماری طبیعت گرا؛ اشاره ای به فرآیند معماری در بستر طبیعت

طبیعت، دستاورد بهترین عمار یعنی خداوندگار است و اغلب برای معماران بهترین سرچشمه ی الهام بده است. بشر در طول تاریخ از هنگامی که سرپناه، مسکن، محل زیست، محل کار و یا هر نوع فضایی را ساخته و مورد بهره برداری قرار داده، همیشه عوامل طبیعی در این ساختار، یک اصل مهم و اساسی برای او بوده اند. معماری انسان در این دوران تاریخی، آگاهانه دوموضوع «فر» و «عملکرد» را آشکارا دربر داشته است. طبیعت در بسیاری از راهبردهای منتهی به خلاقیت معامری تأثیر می گذارد. طبیعت همیشه در همه جا حاضر و طبقه بندی ناپذیر و به مثابه ابزاری بسیار قدرتمند برای الهام بخشی است. حضور آن در استعاره، تقلید، تغییر پذیری فرمو مصالح آشکار است. هدف از بحث حاضر این است که بررسی گردد برای دستیابی به م عماری هماهنگ با طبیعت چگونه می توان معماری زیبا با توجه به عملکرد به وجود آورد؟ آیا صورت برداری ظاهری از طبیعت به تنهایی برای م عماری، زیبایی به ارمغان می آرود؟ طبیعت در این زمینه چه روشی داده است؟ برای پاسخ به سوالات با مراجعه به متون ابتدا معنای زیبایی در طبیعت جمع بندی گردیده و سپس بررسی کوتاهی در مورد بناهیی که در طراحی آنها، طبیعت و عملکرد همزمان مدنظر بوده اند، چالشی صورت پذیرفته است و در نهایت روش استدلال منطقی نحوه ی صحیح الگوبرداری از طبیعت با رویکرد زیباشناسی عنوان گردیده است.