پایش خشکسالی و ترسالی های فراگیر با استفاده از شاخص SPI و DPI استان سیستان و بلوچستان

خشکسالی در واقع انحراف موقتی از توزیع نرمال اقلیمی یک منطقه و متفاوت از خشکی می باشد از این نظر که خشکی محدود به مناطق کم باران و یک شکل دایمی اقلیمی است. در پایش خشکسالی استفاده از روش مناسب که فراوانی، شدت و تداوم خشکسالی ها را مشخص کند از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این مطالعه پس از کنترل کمی و کیفی و تجزیه و تحلیل آمارهای موجود ایستگاه های سینوپتیک هواشناسی استان، پدیده خشکسالی ،با استفاده از روش های دهک ها و SPI مورد پایش و بررسی قرار گرفته است. در مجموع نتایج شاخص دهک ها (DPI) و SPI مبین آن است که تکرار پدیده خشکسالی از هیچ گونه نظمی برخوردار نمی باشد. بنایراین وقوع و تکرار پدیده خشکسالی هر چند سال یکبار با توجه به شرایط منطقه دور از احتمال نیست . در واقع تمام نواحی استان از مناطق پربارش و رگباری جنوبی(چابهار) تا مناطق کم بارش زابل و ایرانشهر با این پدیده مواجه می باشند. نکته قابل توجه آنست که بیشترین فراوانی خشکسالی در منطقه مورد مطالعه در فصل زمستان اتفاق افتاده است. از لحاظ فراوانی وقوع پدیده خشکسالی نیز ایستگاههای ایرانشهر، زاهدان، زابل، سراوان و زهک و از لحاظ ترسالی ایستگاه های چابهار و خاش دارای بیشترین فراوانی بوده اند.