بررسی سطح بندی خدمات روستاهای شهرستان آستارا بر اساس مدل موریس به منظور ارائه راهکارهای توسعه

اگر نقش روستا و جایگاه واقعی آن در اقتصاد ملی شناخته و اهمیت آن در سلسله عوامل رشد و توسعه اقتصادی بازیابی شود، معلومخواهد شد که ویرانی روستاها بجز عدم شناخت ظرفیت و پتانسیل آنها و بی تفاوت بودن به این بخش مهم ناشی از ضعف و ناتوانی در مطالعات محیطی است (بدری فر، 1379، 71) برنامه ریزی توسعه روستایی جزء برنامه های توسعه هر کشور می باشد و بی شک یکی از وظایف برنامه ریزان، روستایی یافتن راه حل جهت عمران و توسعه نواحی روستایی با شناخت کامل از استعدادها و قابلیت های روستا می باشد. موضوع این تحقیق بررسی سطح بندی خدمات روستاهای شهرستان آستارا بر اساس مدل موریس به منظور ارائه راهکارهای توسعه می باشد. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد و شیوه گردآوری اطلاعات ترکیبی از مطالعات میدانی و اسنادی می باشد. در این پژوهش توسعه بعنوان متغییر وابسته می باشد و شاخص های (امکانات زیر بنائی مانند آب و برق و گاز و امکانات روبنائی مانند خدمات آموزشی، بهداشتی، اداری و گروه های شاغل) مورد استفاده در جهت تعیین توسعه یافتگی به عنوان متغیرهای مستقل می باشند. نتایج نشان داد که به جزء یک روستا کلیه روستاهای سطح یک (توسعه یافته) در بخش جلگه قرار دارند، یعنی بین ارتفاع و توسعه یافتگی رابطه وجود دارد. و روستاهای سطح یک دارای جمعیت بالاتر از 1000 نفر و روستاهای سطح سوم دارای جمعیت زیر 100 نفر می باشد، یعنی بین سطح توسعه یافتگی و میزان جمعیت هم رابطه مستقیم وجود دارد . به منظور رسیدن به راهکارهای توسعه پیشنهاد می شود: خدمات رسانی به روستاها و افزایش رضایتمندی روستائیان لب مشارکت بخش غیر دولتی توسعه روستاها افزایش عملکرد در واحد سطح محصولات زراعیتقویت رابطه بین زیربخش های کشاورزی و صنایع مربوط به آنها