انعکاس هویت ملی و فرهنگ دینی- حماسی ایران در نقاشی قهوه خانه ای

نقاشی ایرانی بازتاب هویت ملی و ایرانی در اعصار مختلف بوده است و در دوره قاجار در قالب نقاشی قهوه خانه ای هم از نظر دینی و مذهبی و هم از نظر حماسی و هویت نقش م همی در تاریخ هنر ایران ایفا کرده است. چرا که بررسی و مطالعه روند تاریخ نقاشی ایران بیانگر ادامه هویت ملی ایرانی تا اواخر دوره صفوی است و از این دوره به بعد تحولی نوین دیده می شود. که ریشه آن به زمان شاه عباس دوم می رسد از علائم آن آشنایی نقاشان ایرانی با شیوه اروپایی است که سبب رواج اصول اولیه و ابزار متداول نقاشی غربی در هنر ایرانی شد تا فضای خیالی و مثالی مضمونهای نقاشی در هم ریزد. ادامه تأثیرات نقاشی مغرب زمین در دوره افشاری، زندی و دوره قاجاریه باعث ظهور سبکی در نقاشی ایران گ ردید که در دوران حاکمیت خاندان قاجار به اوج شکفتگی رسید و به مکتب قاجاریه شهرت یافت؛ در این آثار که در آنها می توان نقاشی غربی را دنبال گرفت. در این میان ذهن جستجو گر برخی از نقاشان ایرانی برای حفظ هنر نقاشی غرق شده در سبک نقاشی فرنگی با عنوان نقاشان قهوه خانه ای پا به عرصه هنری ایران گذاشتند. سوال این پژوهش آن است نقاشی قهوه خانه ای در واضاع آشفته هنری دوره قاجار چگونه در احیای هویت ملی هنری ایران ایفای نقش کرده است. فرضیه ی پژوهش بیانگر آن است که نقاشی قهوه خانه ای با به کارگیری دو مضمون مذهبی و حماسی شاهنامه فردوسی توانست در احیای هویت ملی ایران در این برهه از زمان به خوبی ایفای نقش نماید. روش تحقیق برای پاسخگویی به سوالات و فرضیات پژوهش کتابخانه ای و بازدید از آثار موزه ای است؛ و نتیجه تحقیق بیانگر آن است که نقاش قهوه خانه ای از شیوه های نقاشی عامیانه ایرانی است و توانسته ارتباط تنگاتنگی بین نقاش و مخاطب برقرار نماید.