بررسی مسئله قومیت در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

با نگاهی عمیق به اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که بر پایه اعتقادات دیرینه ملت و حاکمیت حق و عدل، تدوین و تصویب گردیده مشاهده می شود؛ مسئله رفع تبعیض و ایجاد برادری و مساوات از جمله مفاهیمی است که در فصول مختلف این سند حقوقی مطرح گردیده و حقوق سه گروه قومی، اقلیت دینی و اقلیت مذهبی بطور صریح و یا ضمنی در محتوای اصول متعدد مورد اشاره قرار گرفته است. در این تحقیق با تکیه بر اصل نوزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که به اصل برابری قومیت نامیده شده همه اقوام ساکن در این سرزمین و یا ایرانیان مقیم خارج از کشور اعم از :ترک، کرد، عرب، ترکمن و بلوچ صرف نظر از حقوق ویژه اقلیت های مذهبی و دینی «اصل شصت و چهار قانون اساسی» از سایر حقوق اساسی فارغ از رنگ، نژاد، زبان و فرهنگ برخوردار می باشند و با الهام از کلام وحی تعدد قوم و قبیله فقط عالمی برای شناسایی جوامع می باشد و هیچگونه امتیاز و یا محدودیتی را سبب نمی شود.