تحلیل ظرفیت ذهنی- نگرشی خانوارهای شهر سیرجان در برابر خطر زلزله

روند رو به رشد و فزاینده شهرنشینی و جمعیت شهری به عنوان عاملی برای خسارات زیاد به هنگام بروز بلایای طبیعی می باشد. یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای ایران از جمله سیرجان با آن روبرو می باشد موضوع آسیب پذیر بودن در برابر زلزله است که لزوم توجه به برنامه ریزی لازم پیرامون مصونیت شهر و آسیب کمترآن را ضروری ساخته است. با توجه به مبانی نظری موجود، دو فرضیه بدین عبارت ارائه شد: 1- ظرفیت ذهنی- نگرشی خانوارهای شهر سیرجان در برابر زلزله دارای تفاوت است. 2- بین ظرفیت ذهنی نگرشی خانوارهای سیرجان نسبت به زلزله با وضعیت اقتصادی- اجتماعی خانوارها رابطه وجود دارد. جهت آزمون فرضیه ها، مفهوم ظرفیت ذهنی- نگرشی از طریق روش شاخص سازی، تکنیک های AHPو SAW در قالب 14 معرف تعریف عملیاتی شد. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه و روش نمونه گیری خوشه ای، و از350 خانوار نمونه (بر حسب روش کوکران) بدست آمد و از طریق روش های همبستگی پیرسون و اسپیرمن، واریانس یکطرفه و آزمون توکی تحلیل شد. نتایج ضمن تأیید دو فرضیه نشان داد که محلات از نظر وضعیت بعد مذکور با یکدیگر تفاوت معنادار دارند و میزان آسیب پذیری در نواحی سکونت خانوارهای دارای پایگاه اقتصادی-اجتماعی پایین تر، بیشتر است.