فلسفه ی آب و نقش آن برمعماری ایرانی

آب به عنوان عنصری طبیعی, نقش فوق العاده ای در حیات داشته و واسطه ای است که فرآیندهای زیستی در آن به وقوع می پیوندد.آب توانایی بی نظیری در بر انگیختن ذهن انسان داشته و به عنوان عنصری از طبیعت بیکران در طول تاریخ بهطرق مختلف مورد تأیید قرار گفته است.مفاهیم آب واهمیت نمادین آن در اعصار تاریخ بر محیطهای مصنوع و طبیعی انسانی ,و نقش محوری آن , نشان از قداست و گستره کاربرد آندر عرصه های زندگی مردمان دارد. بدیهی است چگونگی تجلیات آب چه در مفاهیم و معانی بنیادی و اعتقادات بشری از جمله مردمان ایران زمین و چه در کالبد همواره به دلیل کثرتکالبد، مورد توجه بوده است .)آدشته، حسینی و صفر حیدری- سال 0931 (در همه دوران تاریخی معماران ما آب را در مجموعه های خود وارد می کردند و گنجینه ای از خصوصیات فیزیکی ،مذهبی و اسطوره ای را به خدمت می گرفتند تا معماری آنان از غنای بیشتری برخوردار باشد. مطالعه پیشینه شهرهای تاریخی ایران نشان میدهد,که شکل گیری و نظام دهی آنها,در جهت هماهنگی و تعادل بین محیطمصنوع ,طبیعت و نیازهای انسان بوده و کوشش مردمان این مرزوبوم با بهره گیری از قوانین طبیعی و شناخت ویژگیهای عناصر طبیعت از جمله آب نه تنها از جنبه های مادی حیاتبخش است ,بلکه از جنبه های معنوی نیز پاسخ مناسبی به عواطف و احساسات روحی آنان بوده است