هندسه، تناسبات وپیمون در معماری ایرانی

در شکل های مختلف موجود در طبیعت نسبت های معینی را می توان مشاهده کرد. معماری که با هندسه پیوندی نزدیک دارد، خالق مکان هایی در طول هزاره ها بوده است. معماری ایرانی همیشه بر زیباییتأکید داشته است و ایرانیان سعی کرده اند در ابعاد ساختمان ها، تناسب هایی را به کار گیرند که بازتاب رابطه های کیهانی و نسبت زرین باشند. در ساخت بناها علاوه علاوه بر منطق و متناسب بودنتمام ابعاد و اندازه ها با پیمون انتخابی، بر استفاده از پیمون چه در کل بنا، چه در عناصر جزئی و حتی عناصر تزیینی به دقت تاکید می شد، حتی مصالح بکاررفته در بنا نیز همواره تابع پیمونبودند. همین امر باعث شد در کلیه نقاط ایران بناهایی با ارزش، صحیح و زیبا خلق شوندو در طول سالیان دراز از معماری ایرانی با شکوه و عظمت یاد شود. تأملی در دانش معماری و روش های بکار رفته در گذشته، پرسش هایبسیاری را درباره کاربرد هندسه و ریاضیات، تناسبات، چگونگی اجرای طرح و نقشه و مراحل اجرایی و بالاخره قیود و محدودیتهای معمار، با در نظر گرفتن مصالح و نوع ساختمان، مطرح می کند.این مقاله می کوشد نحوه پیوند هندسه، تناسبات و پیمون را در یک بنای معماری، هم در تمامیت آن )ارتفاع، طول و عرض( و هم در اجزاء اندامهایی ساختمان ارائه دهد