نظریه معماری بیوفیلیک

محصول معماری ساخته بشر است و از دیرباز مورد استفاده قرارگرفته است.و مانند هر محصول دیگری هدف از ساختن فقط تولید نیست بلکه کاربری ان نیز مد نظر است. معماری واقعی به معماریگفته می شود که در آن افکار و احساسات انسان مورد توجه قرار میگیرد و این معماری تناسب کاملی را ایجاد می کند که سازه و عملکرد را همزمان مورد توجه قرار می دهد. می دانیم که ارتباط ما با طبیعت باعث سلامتی و شادابی می شود.واین ارتباط می تواند عملکرد جسمی را نیز بهبود بخشد . نیاز کسانی که در یک ساختمان زندگی می کنند تنها کار کردن، بازی کردن، خوردن و یا خوابیدن نمی باشد. آنها می خواهند از محیط اطرافخود الهام و روح بگیرند، در آن احساس راحتی و قوت قلب کنند. آنها نیاز به فضایی دارند که بیشتر راحتی آنها را فراهم کند . راه حل پایداری معماری، همسو کار کردن با طبیعت است. یعنی بایدطبیعت را درک کرد، با حساسیت در آن اکتشاف نمود و بطور همزمان از آسیب رساندن به نظام های طبیعت خودداری کرد. معمار برنامه ریز باید به مفهوم بیوفیلیا که باعث پیوستگی عملکرد و سلامتی وحالات احساسی ساکنان و افراد شده و منجر به واکنش های مثبت در محیط پیرامون می گردد توجه کرده و فرایند کلی را در غالبی معمارانه به سمت مواردی چون :الف دوستانه تر ساختن چارچوب های طبیعی و فیزیکی - ب سازماندهی بهینه مصرف انرژی - ج اطمینان از ارتباط موثر پیشرفت انسان و مدیریت بهینه منابع - طبیعی در کاهش تاثیرات منفی تغییرات آب و هوایی - هدایت نماید.