بررسی گونهشناسی و تدوین شاخصهای موثر برگونهشناسی نمایشگاههای جهانی معاصر

نمایشگاهها به عنوان فضاهای عمومی شهری، به طور همزمان مرکزانجام فعالیتهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... هستند. با نگاهی کلی و جامع نگر میتوان اظهار نمود که نمایشگاهها تجلیکاربریهای مختلط شهری در یک مجتمع ساختمانی میباشند. این فضاهازادهی عصر صنعت هستند و پیشینهای چشمگیر را در تاریخ معماری معاصر شکل دادهاند. امروزه، همپای با توسعه جوامع صنعتی و گذربه دوران فراصنعتی، نیاز به ایجاد چنین فضاهایی در مقیاسهای گوناگون در پیوند با سایر فضاهای شهری دوچندان شده است. در این رهگذر، خصوصیات معماری نمایشگاهها نمایانگر آخرین جلوههایفناوریهای معاصر گشته است و نمودار واقعی تحولات معماری معاصر محسوب میشوند. از وجهی حساستر، معماری نمایشگاهها سهمی مهم در تعیین کاربرد فنآوریهای نوین در توسعه شهرهای امروز دارند.پژوهش حاضر کنکاشی برای تدوین اصول راهنمای طراحی معماری نمایشگاههای معاصر و ارتباط آن با توسعه شهری میباشد که از طریق بررسی ویژگیهای گونهشناسانه معماری نمایشگاههای معاصر،صورت گرفته است. بدین منظور این پژوهش با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانهای ابتداء چهارچوب نظری گونهشناسی را شکل داده است. در این راستا، با استفاده از روش تفسیری تاریخی و -مرور مستندات و تجربیات مشابه در جهان، شاخصهای موثر، معیارها و مولفههای گونهشناسی تدوین گردیدهاند. پژوهش حاضر نشان میدهد که با استفاده از سه سطح کلان، میانی و خرد و همچنین نه شاخصموثر،استفاده از شاخصهای با اهمیت بیشتر برای مقاصد مختلف برنامهریزی و طراحی میتوان به روندی سیستماتیک برای دستهبندی و گونهشناسی نمایشگاهها دست یافت، و در نهایت به این نتیجهرسیدیم که میتوان نمایشگاهها را در ارتباط با توسعه شهری به دو گونهی کلی تقسیم نمود