بافت فرسوده شهردرچه اصفهان وساماندهی آن با مشارکت مردم

بافت تاریخی و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی آن شهرها را تشکیل می دهد از یک طرف جزو میراث فرهنگی و تاریخی آن شهرها محسوب شده و حفظ ،بهسازی کالبدی و توانمند سازی عملکردی آنها اجتناب ناپذیر می باشد و از طرف دیگر اغلب این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب ، دچار فرسودگی و اضمحلال کالبدی و عملکردی می گردند. شناسایی وضعیت کالبدی و عملکردی این بافت ها به منظور برنامه ریزی و مدیریت حفظ و نگهداری آنها از اقدامات اولیه و مهمی است که باید صورت پذیرد .بافت 130 هکتاری شهر درچه از جمله اینگونه بافت ها است که در این پروژه شاخص های عمده چون ویژگی های بنا ، وضعیت کاربری اراضی موجود ، ویژگی اقتصادی و اجتماعی و در آخر بناهای قدیمی درچه مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از انجام این پروژه نشان می دهد که فرسودگی فضاهای کالبدی و آلودگی های زیست محیطی در مرکز شهر ( خرابه ها و چشم اندازهای ناگوار منازل و محلات ، فقر ، بی سوادی و پایین بودن سطح فرهنگ شهری، ناشی از مکان گزینی مهاجران روستایی و قشرهای کم درآمد شهری) منجر به حرکت گروه های توانمند از محلات به سایر بخش های حاشیه شهر و جایگزین شدن گروه های اجتماعی غیربومی و ناهماهنگ گردیده و در نتیجه فرایند رکود تنزل، دو چندان می شود