تحلیل ارتباط انسان وطبیعت درچارچوب طراحی محیط به کمک رویکردهای معرفت شناختی

بروز بحران در ارتباط انسان با طبیعت به همراه تراکم جمعیتی و توسعه شهرنشینی منجر به ایجاد محیطهای پر تنش در زندگی شده است. به اعتقاد اندیشمندان پاسخگویی به نیازهای انسان از جمله نیاز به خلوت، آرامش و تأمل از طریق تنش زدایی و حضور مناسب طبیعت در محیط کالبدی زندگی باعث کاهش بسیاری از بیماریهای روانی، جسمی و اجتماعی در جوامع میشود. یکی از راههای بازگشت به آرامش، برقراری ارتباط دوباره انسان با گوهر وجودیش از طریق سمبلها و مواهب طبیعی و فضاهایی است که تفکرات معنوی را تقویت می کند. مطالعات نشان میدهد که در فرهنگ و هنر شرقی این مسئله اهمیت بیشتری دارد. در این پژوهش دو رویکرد عرفانی-اسلامی و رویکرد معرفت شناسی خاور دور در زمینه طراحی باغ پرداخته شده و رابطه میان این دو رویکرد و تاثیرات آنها بر طراحی محیط مورد بحث قرار گرفته است. داده های اصلی مورد نیاز تحقیق، متون و ادبیات نظری دو رویکرد، سپس تدوین چارچوب تحلیل و ارزیابی میباشد. روش تحقیق در ابتدا تحلیلی-توصیفی، سپس مقایسه الگوی باغسازی و معماری دو رویکرد در غالب لایه های طراحی، ساختار فضایی، معماری، و نمادپردازی می باشد. یافته های تحقیق حاکی از برخی شباهتها بین باغهای ایرانی و ژاپنی در پارامترهایی نظیر وحدت، سلسله مراتب، سیالیت فضایی و نمادگرایی انتزاعی میباشد. اگرچه در ساختار، هندسه، تقارن و توجه به محیط و منظر شهری، تضادهای زیادی دارند که این امر ناشی از نگرشهای بنیانی اسلام و بودیسم می باشد