بررسی عوامل موثردرایجادوتحول قرارگاه های رفتاری درفضای عمومی؛نمونه موردی پارک حاشیه ای بلوارچمران درشیراز

زندگی جمعی ،با توجه به شرایط زندگی در شهرها، بسیار اهمیت یافته است. از جمله فضاهایی که این زندگی جمعی در آن حیات مییابد، قرارگاههای رفتاری است. این قرارگاهها به منظور تعاملات اجتماعی و رفع نیازهای روانی مردم ایجاد میشوند. برای شکلگیری قرارگاههای رفتاری شاخصهای مختلفی در ابعاد مختلف دخالت دارند. این تحقیق سعی در شناسایی قرارگاههای رفتاری و عوامل مؤثر در ایجاد و تحول آن، در محدوده پارک حاشیهای چمران شیراز (بزرگترین پارک حاشیه ای کشور به طول تقریبی ۴ کیلومتر) دارد که برای دست یافتن به هدف موردنظر از رویکرد پدیدارشناسانه و با استفاده از روشهای کمی و کیفی (مشاهده مستقیم ،مصاحبه و پرسشنامه) و تجزیه و تحلیل از طریق نرمافزار Spss استفاده میشود. نتایج بررسی نشان میدهد که عوامل اثرگذار در شکلگیری و تحول قرارگاههای رفتاری شامل دو دسته عوامل ثابت و متغیر میباشد. عوامل ثابت شامل ادراک، ارزش، فعالیت مکان، نیاز، قابلیت مکان و انگیزه مردم می- باشد.عوامل متغیر عواملی است که با توجه به خصوصیات اجتماعی و فرهنگی و کالیدی و محیطی مکان مورد نظر (شیراز) به وجود می آیند. تعدادی از این عوامل شامل: حس تعلق، هویت، سازگاری، خوانایی، فعالیتها، کیفیت کالبدی و فضایی مکان، امنیت، مبلمان و نورپردازی می باشند