بررسی میزان مشارکت شهروندان درتدوین حقوق وقوانین شهری

امروزه حل بسیاری از مسائل و مشکلات جامعه در گرو آگاه شدن افراد از حقوق شهروندی خود است که بهتر میتوانند در جامعه زندگی کنند و تعاملات اجتماعی خود را با یکدیگر و نظام سیاسی حاکم مشخص سازند. از این رو پژوهش حاضر به منظور شناخت بهتر جامعه، روابط درونی آن و هدایت کنشها و رفتارها از منظر حقوق شهروندی که به عنوان مهمترین ایدههای اجتماعی یک جامعه محسوب می شود میپردازد. حقوق شهروندی از موضوعات مهم در دو حوزه حقوق و علوم سیاسی که هم زمان با تحولات اجتماعی به وجود آمده است و به انواع حقوق انسانی در جامعه اشاره میکند می باشد. کارشناسان معتقدند که اهمیت حقوق شهروندی در جامعه به گونهای است که اگر حقوق شهروندی در آن جامعه نهادینه نشده باشد رابطه مردم و حاکمیت دچار تزلزل می شود؛ لذا تحولات ساختاری و کارکردی نظام های اجتماعی و سیاسی باعث شده است تا وظایف و تکالیف متقابل و دو سویه بین شهروندان و اداره کنندگان امور در سطوح ملی و محلی پدید آید. روش پژوهش با توجه به موضوع، توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات اسنادی– میدانی است. یافتههای پژوهش نشان می دهد اگرچه در ابتدای تاریخ شهروندی مدرن، شهروندی و حقوق مرتبط با آن، صرفا در چارچوب رابطهی فرد و دولت -ملت تعریف میشد. اما امروز همگام با تحولات اجتماعی گسترده از جمله سلطهی سرمایهداری و ظهور جنبشهای اجتماعی شهری، تفسیرهای جدیدتری از شهروندی مورد توجه قرار گرفته است به طوری که حق تشکیل اجتماعات، انجمن ها و جمعیت ها در قوانین همه کشورها به عنوان یکی از حقوق اساسی شهروندان شناخته شده است. نتایج پژوهش نشان داد که در مجموع قوانین و مقررات شهرسازی و معماری، متأسفانه اساسا چنین رویکردی در مجموعه ضوابط و مقررات مزبور وجود ندارد، به طوری که حتی کاربرد اصطلاحاتی نظیر « شهروند» و « مردم» در متون این ضوابط مقررات حتی برای یک مورد نیز مشاهده نمی شود