توسعه گردشگری پایدار در سواحل جنوبی دریای خزر (موانع و راهکارهای آن)

در سلهای اخیر با صنعتی شدن جوامع و نیازمندی به گذران اوقات فراغت برای کاهش فشارهای روانی توجه به صنعت گردشگری با استقبال چشمگیری روبرو شده است. عامل اصلی جذب توریسم در هر منطقه و کشوری، طبیعت و ویژگیهای طبیعی آن است گرچه آثار باستانی و اماکن مذهبی نیز از عوامل عمده جذب توریست هستند، با این حال فضای طبیعی منطقه مورد نظر از اهمیت خاصی برخوردار است. چنانچه سواحل جنوبی کرانه دریای خزر از نظر جذب جهانگردان و گردشگران به سوی خود سهم عمده ای دارد و از آنجایی که از جمله جذاب ترین مناطق اکوتوریستی ایران محسوب می شود، یک قطب عظیم جهانگردی در کشور به حساب می آید. از این رو سواحل یاد شده نه تنها مورد توجه میلیون ها گردشگر داخلی بوده بلکه همواره به عنوان مقصد جهانگردان خارجی نیز همواره مورد توجه بوده است اما متاسفانه با این وجود، هنوز برنامه مشخصی برای سامان دهی و توسعه صنعت گردشگری به عنوان یک قطب توریستی پایداردر سواحل زیبای این دریا اتخاذ نشده است، قانون و دستگاهی که نظارت بر سواحل را انجام دهد وجود ندارد و این امر در دراز مدت به ضرر و زیان توسعه این منطقه منجر خواهد شد. چگونگی توسعه صنعت گردشگری پایدار در یک بستر مناسب، براساس افزایش کیفیت جذب توریسم در منطقه مورد مطالعه اساس تحقیق حاضر است. لذا در مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی پس از طرح مسئله و اشره به اهداف پژوهش، ابتدا به مرور مفاهیمی همچون توریسم، گردشگری پایدار و کیفیت محیط ساحلی پرداخته می شود و سپس جایگاه گردشگری در ساحل مورد بررسی قرار می گیرد و در پایان موانع موجود و راهبردهای کاربردی برای از بین بردن معضل فضاهای نامطلوب و افزایش کیفیت محیط پیشنهاد شده است.