آیا قارچهای ماکروسکوپی عامل پوسیدگی با حضور بر روی خشکه دارها میتوانند در سلامت و پویایی اکوسیستم جنگل نقش داشته باشند؟

قارچ های ماکروسکوپی عامل پوسیدگی که بیشتر حالت ساپروفیتی و کمتر حالت پاتوژنی نقش مهمی در سلامت اکوسیستم جنگل دارند و زیستگاه قارچهای ماکروسکوپی اغلب بر روی خشکه دار افتاده داخل جنگل است. درختی که به سن دیرزیستی خود رسیده و بعد به طور طبیعی و تدریجی خشک شده است خشکه دار نامیده می شود. از نظر گساه شناسی و دیدگاه جنگل شناسی کلاسیک خشکه دار یک درخت مرده است، در صورتی که از نظر اکولوژی و دیدگاه جنگل شناسی نزدیک به طبیعت خشکه دار یک درخت زنده است و در چرخه زیستی اکوسیستم جنگل از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. از دیدگاه حمایت جنگل با پایان عمر فیزیولوژیک درختف وظایف اکولوژیکی درخت در اکوسیستم ادامه می یابد. در واقع این درختانف باعث استقرار یا انتشار قارچ های ماکروسکوپی، خزه ها، اپی فیت ها، گل سنگ ها، خزندگان و پرندگان بی شماری شده و غنای تنوع زیستی جنگل را افزایش می دهند. وجود خشکه دارها در جنگل های شمال، برخلاف آنچه در گذشته مطرح می شد و به عنوان بهداشت جنگل آنها را حذف می کردند اینک به عنوان ضامن حفظ تنوع زیستی و ژنتیکی به شمار می رود. خشکه دار ها علاوه بر اینکه زیستگاهی برای قارچ های ماکروسکوپی چوب زی و جانوران هستند به عنوان عاملی موثر باعث رشد سریع نهال ها می شوند. همچنین با ذخیره آب و دارا بودن رطوبت و مواد غذایی در تقویت نهال ها و در جهت استقرار و زاداوری طبیعی جنگل کمک فراوانی می کنند و خشکه دارها یک منبع مغذی مورد نیاز برای ظهور قارچ های ماکروسکوپی عامل پوسیدگی در روند توالی اکوسیستم جنگل هستند و باعث پویایی و سلامت جنگل می شوند.