بررسی نقش و رویکرد قانونگذاری بر تأسیس حقوقی طلاق

خانواده یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی است و تغییر و تحولات آن بر اجتماع نیز ﺗﺄثیرگذار است. یکی از عوامل مؤثر در خانواده، ﻣﺴﺄله طلاق است که پیامدهای آن بر حوزه های مختلف حقوقی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ...، نمود پیدا می کند؛ از همین روی مورد توجه خاص حکومت ها قرار دارد. هدف این تحقیق، تبیین ضرورت پیشگیری از طلاق با تعبیه مکانیزم قانونی نظام مند جهت نیل به هنجارهای حقوقی مشخص و معین، پیرامون این ﺗﺄسیس حقوقی با هدف حمایت از کیان و بقای خانواده و حفظ ثبات و پایداری آن است. روش تحقیق، کتابخانه ای و به شکل توصیفی ـ تحلیلی است. بدین نحو که ابتدا به معرفی ﺗﺄسیس حقوقی طلاق و بیان پیشینه قانونگذاری آن در نظام حقوقی ایران پرداخته می شود و سپس توجه و رویکرد قانونگذار ایران نسبت به این ﺗﺄسیس حقوقی در برهه های زمانی مختلف با عنایت به این ﻣﺴﺄله که طلاق های نابجا و بی مورد که به صورت عجولانه و در اثر عدم مدیریت مناسب و منطقی مشکلات خانوادگی به ویژه در سال های اولیه زندگی مشترک، از آسیب های کاﻣﻼً جدی است که نهاد خانواده را با چالش های عدیده مواجه می سازد، مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد. همچنین، ایرادات و ابهامات موجود قواعد حقوقی مرتبط با این موضوع را به بوته نقد کشانده و در نهایت با تکیه بر حمایت از بقای خانواده پیشنهاداتی اراﺋﻪ می گردد.