بررسی الگوهای پایداری در طراحی مسکن در اقلیم سردسیر و تاثیر آن درمیزان کاهش مصرف انرژی

موضوع توسعه پایدار چند دهه ایست که در علوم و حرفه های مختلف از جمله معماری و شهرسازی مطرح شده و ریشه آن در بحران های زیست محیطی و نیزمصرف بی رویه انرژی های فسیلی در جهان می باشد. موضوعاتی چون گرمایش عمومی کره زمین، رشد فزاینده گازهای گلخانه ای در جو زمین که خود عامل گرمایش جهانی است، آلودگی آب و هوا و خاک همه و همه به تشدید فعالیت های جدی علیه تخریب روزافزون محیط زیست و استفاده بی رویه از انرژی هایمحدود فسیلی منجر شده است. یکی از مهم ترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در جهان و بخصوص در کشور ما ایران مصرف انرژی های فسیلی در فضاهایمسکونی برای تامین گرمای فضای خانه است. بر اساس آمار موجود افزایش مصرف انرژی در ایران بیش از 5 برابر افزایش مصرف جهانی است. از طرف دیگر،امروز ه مساله مسکن در کشور دچار تحولات اساسی شده است و بروز پدیده های مختلف سریع سازی، کوچک سازی و ارزان سازی به هر طریق سبب شده است سکونتگاههای نوساز در کشور فاقد استانداردها و معیارهای لازم برای اطلاق واژه پایدار به خود باشند و این امر در درازمدت می تواند موجب بروز یک بحران اساسی در بخش های مرتبط با حوزه مسکن باشد. امروزه بناهای مسکونی با کاربری غیرمنقطع بیش از یک سوم انرژی کشور را مصرف می کنند.مقاله حاضر به بررسی الگوهای پایداری در طراحی مسکن در شهر تبریز می پردازد. پژوهش حاضر با تکیه بر روش کمی و گردآوری اطلاعات به روش اسنادی وکتابخانه ای و استفاده از سایت های اینترنتی تدوین گردیده است. هدف از این پژوهش بیان الگوهای طراحی مسکن همساز با اقلیم سرد و کوهستانی شهر تبریز ومیزان تاثیر الگوهای مذکور بر صرفه جویی در مصرف انرژی است. یافته های مقاله موید این مطلب است که اصول معماری همساز با اقلیم در طراحی مسکن باعث صرفه جویی در مصرف انرژی برای گرمایش فضاها به میزان 00 درصد و صرفه جویی در مصرف انرژی برای سرمایش فضاها به میزان 31,5 درصد می شود. به همین منظور، مقاله سعی می کند با بررسی و ارائه تمهیدات اقلیمی در طراحی مسکن از جمله استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، مسیر را برای پژوهش های بعدی در این زمینه فراهم کند