ترک یابی در سازه های مستوی با الگوریتم ژنتیک
محل انتشار: فصلنامه مدل سازی در مهندسی، دوره: 4، شماره: 18
سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 752
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JME-4-18_003
تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1393
چکیده مقاله:
ترک در سازه، سبب دگرگونی مشخصه های ایستایی و حرکتی آن می گردد. به سخن دیگر، سختی سازه کاهش و نرمی آن افزایش می یابد. شناسایی محل و اندازه ترک در ساز ه ها، وارون فرایند تحلیل میباشد. در تحلیل سازه مشخصه های سازه در دست است و هدف یافتن پاسخ هاست. اما در تخمین خسارت، مشخصه های سازه آسیب دیده از روی پاسخ های آن به دست می آید . بیشتر روش های آسیب یابی بر پایه کمینه کردن تابع هدفی استوار شده اند که تفاوت میان پاسخ های واقعی و تحلیلی را نشان می دهد. برای آن که محل و اندازه ترک بدرستی تخمین زده شود، باید یک الگوی تحلیلی درست از جزء ترک خورده در دست باشد. در این مقاله، نخست یک جزء سه پهلو با ترک میانی معرفی می شود . سپس، راهکاری غیر مخرب برای تر ک یابی در ساز ه های مستوی، بر اساس دگرگونی بسامدهای طبیعی آن، پیشنهاد می گردد . خاطر نشان مینماید، برای بهینه یابی تابع خطا، از الگوریتم ژنتیک بهره جویی می شود و متغیرهای طراحی که همان اندازه تر ک ها هستند، در دسترس قرار می گیرند . برخلاف راهکارهای معمول بهینه یابی که از یک نقطه در جهت کاهش شیب پیش میروند، الگوریتم ژنتیک جستجو را با چندین نقطه در فضای پاسخ انجام می دهد. از این رو، برای بهینه کردن تابع هدف پیچیده و غیرصریح ترک یابی موثرتر است. سرانجام، برای ارزیابی برنامه و بررسی عامل های موثر در افزایش دقت فرایند ترک یابی، آزمون های عددی انجام خواهد شد . نتایج عددی نشان می دهند که چگونگی شبکه بندی، تعداد تکرارها، شمار نقاط جستجو، طول ژن،احتمال پیوند و جهش در دقت نتایج موثراند.
کلیدواژه ها:
ترک یابی ، الگوریتم ژنتیک ، تخمین خسارت ، نرمی ، سختی ، بسامدهای طبیعی ، سازه های مستوی ، بهینه سازی ، جزء ترکدار
نویسندگان
محمد رضایی پژند
استاد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد. نویسنده مسئول
سید روح الله موسوی
کارشناس ارشد سازه