بهینه سازی تخصیص منابع به فعالیت های پروژه با استفاده از مدل دیاگرام منابع بحرانی

در فرایند برنامه ریزی و کنترل بهینه و موثر جهت مدیریت و رهبری یک پروزه همواره باید دقت نمود که به تمامی ابعاد پروژه توجه کافی مبدول گردد. شیوه های مرسوم برنامه ریزی و کنترل پروژه مانند PERT، CPMو سایر تکنیک هایی از این قبیل معمولا روش هایی هستند که بر مبنای نامحدود بودن منابع در پروژه به کنترل زمان انجام فعالیت های پروژه پرداخته و شبکه های ایجادشده بر مبنای تئوری حاصل از این روش ها، غالباً به بهینه سازی زمان انجام این فعالیت ها می پردازند. بنابراین در این نوع روش ها این احتمال وجود دارد که در طول اجرای پروژه در مقاطعی از زمان، سطح نیاز به یک منبع یا یکسری از منابع به طور قابل توجهی از سطح دسترسی آن بالاتر و یا پایین تر بوده و پروژه دارای نوسانات زیادی در امر تخصیص منابع به فعالیت ها باشد و چنین چالشی با توجه محدود بودن منابع در پروژه به موازنه منفی زمان و هزینه پرداخته و آن را به پروژه ای غیر اقتصادی و یا توام با تاخیرات چشمگیر و غیر قابل جبران تبدیل می نماید. این مقاله بیانگر مدلی جهت کنترل و بهینه سازی تخصیص منابع به فعالیت های پروژه می باشد. این مدل که در واقع تعمیمی از تکنیک های CPM و PERT با رویکرد تخصیص بهینه منابع در راستای کنترل زمان بندی استفاده از منابع محدود پروژه است، موجب توزیع موثر و متناسب منابع به فعالیت ها در سطوح مختلف پروژه گردیده و با ممانعت از همزمانی غیر ضروری استفاده چند فعالیت از یک منبع به کاهش نوسانات تخصص منابع و ایجاد سطح دسترسی متعادل فعالیت ها به منابع در طول اجرای پروژه می پردازد.