بررسی تأثیر ذرات نانوسیلیکا بر عملکرد محلول های پلی آکریلامید در ازدیاد برداشت نفت سنگین

سیلاب زنی پلیمری در مخازن نفتی به عنوان یکی از روش های افزایش برداشت نفت شناخته می شود. در این روش با افزودن پلیمر به آب تزریقی، نسبت ترک بهبود می یابد و باعث افزایش زمان میان شکن اب تزریقی شده در نتیجه راندمان جارویی نفت را بهبود می بخشد. این روش عمدتاً برای مخازن ناهمگن و مخازن دارای نفت با گرانروی بالا مورد استفاده قرار می گیرد. روش های افزایش برداشت نفت از جمله سیلاب زنی شیمیایی نیازمند بررسی آزمایشگاهی حرکت سیال در محیط متلخل، محاسبه پارامترهای مؤثر و تعیین بازده فرآیند در مقیاس آزمایشگاهی هستند سپس می توان نتایج حاصل از این مطالعات را در مقیاس میدانی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. از طرفی هزینه بالا و مدت زمان زیاد آزمایش اچرای فرآیندهای سیلاب زنی برای مدل های آزمایشگاهی، اهمیت استفاده از ابزار و نرم افزارهای مختلف شبیه سازی این نوع از مطالعات را نیز روشن می سازد. از طرفی دیگر، استفاده از نانوذرات در زمان تزریق پلیمر به منظور بهبود بازده این فرآیند مورد توجه قرار گرفته است. اما مقدار تأثیر نانوذرات بر عملکرد محلول های پلیمری در بهبود بازده ازدیاد برداشت نفت به ندرت در مراجع مورد بررسی قرار گرفته است. در اینمقاله به بررسی تغییرات رئولوژیکی یک سیال پلیمری در حضور نانوذرات سیلیکا پرداخته می شود و سپس با استفاده از داده های موجود برای یک مدل از مخازن نفتی شبیه سازی های عددی تزریق محلول پلیمری حاوی ذرات نانوسیلیکا انجام می گردد. نتایج این مقاله نشان می دهد که افزایش ذرات نانوسیلیکا باعث افزایش گرانروی محلول پلیمری و بهبود خواص رئولوژیکی آن می شود و همچنین مقاومت آن نیز در برابر شوری افزایش می باشد. در نهایت نتایج شبیه سازی های عددی نشان داد که استفاده از محلول های پلیمری حاوی ذرات نانو سیلیکا باعث بهبود عملکرد محلول های پلیمری نیز در زمان سیلاب زنی پلیمری می شود. به نحوی که باعث افزایش ضریب بازیافت نفت و کاهش برش آب در چاه تولیدی می شوند.