کارآفرینی در ساختار سازمانی، عامل توسعه سازمان

امروزه به علت رویدادهای متنوعی که در سطوح اجتماعی - فرهنگی و کسب و کار رخ داده است در کشورهای مختلف توجه خاصی به کارآفرینی و کارآفرینان می شود و تقویت کارآفرینی سازمانی در سازمان های فعلی و ایجاد بستر مناسب برای توسعه آن از ابزار پیشرفت اقتصادی کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه به شمار می رود. در هر سازمانی کارآفرینان به صورت بالقوه وجود دارند و باید تلاش کرد که توانایی آنها بیشتر شود و مهم تر از همه باید شرایطی را فراهم نمود که کارآفرینان بتوانند ابراز وجود کنند و توانایی هایشان را به صورت بالفعل درآورند. کارآفرینی سازمانی شیوه برانگیختن و سپس بهره گیری از افراد در درون یک سازمان می باشد شیوهای که افراد فکر می کنند قادرند کارها را به طریقی متفاوت و بهتر انجام دهند. در اغلب موارد که کارآفرینان سازمانی مورد حمایت سازمان قرار نمی گیرند، با تشویق و حمایت سرمایه گذاری مخاطره پذیر از سازمان خارج شده و تصمیم به کارآفرینی مستقل می گیرند. بنابراین به منظور جلوگیری از خروج افراد کارآفرین و توانمند از سازمان توجه به کارآفرینی سازمانی و فراهم آوردن بستر مناسبی برای آن در استراتژی شرکتها شدیدا مورد تاکید و توجه قرار می گیرد. در این میان کارآفرینی سازمانی فرآیندی است که در آن محصولات یا فرآیندهای نوآوری شده از طریق القاء و ایجاد فرهنگ کارآفرینانه در یک سازمان از قبل تاسیس شده، به ظهور می رسد. شکل گیری فعالیت های کارآفرینانه بنگاه بارزترین نشانه های کارآفرینی سازمانی است. امروزه توسعه کارآفرینی برای دستیابی باه ثروت، رفاه و اشتغال به طور کلی باه امری اجتناب ناپذیر برای توسعه کشورها مبادل گردیده است. در این مقاله در ابتدا به تعریف کارآفرینی، انواع کارآفرینی، و کارآفرینی سازمانی می پردازیم و سپس فرآیند کارآفرینی سازمانی، تفاوت کارآفرینی فردی و کارآفرینی سازمانی، ضرورت کارآفرینی برای تحول سازمان های امروزی، مدیریت و کارآفرینی سازمانی، عوامل موثر بر کارآفرینی در سازمان، فرهنگ سازمانی و فرهنگ کارآفرینانه و ویژگی های سازمان های کارآفرین مورد بررسی قرار می گیرد. در پایان با بررسی مدل های کارآفرینی سازمانی بیان می شود که شرکت ها چگونه کارآفرینی را در سازمان خود توسعه می دهند و عوامل تسهیل کننده کارآفرینی سازماانی نیز بیان می شود.