مقایسه اثر تصویرسازی ذهنی و الگودهی در یادگیری یک مهارت حرکتی

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه اثر تصویرسازی ذهنی و الگودهی بر اکتساب، یادداری و انتقال سرویس بلند بدمینتون بود. بدین منظور 72 نفر از دانشجویان مرد دانشگاه رازی به طور داوطلبانه در پژوهش شرکت نمودند و براساس نمره های پیش آزمون و توانایی تصویرسازی در 6 گروه 12 نفری همگن ( 1-تمرین بدنی 2 تصویرسازی 3-الگودهی 4 -بدنی-الگودهی 5-بدنی-تصویرسازی 6-الگودهی-تصویرسازی)، سازماندهی شدند. پس از توجیه کلی در مورد چگونگی انجام تمرینات مربوط، آزمودنیها تمرینات خود را به مدت 3 جلسه و در هر جلسه 90 کوشش تمرینی انجام دادند. در پایان آخرین جلسه تمرینی یک آزمون اکتساب و پس ازگذشت 48 ساعت یک آزمون یادداری و انتقال گرفته شد. در همه مراحل برای ارزیابی عملکرد آزمودنیها از آزمون سرویس بلند بدمینتون اسکات و فاکس استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس یکراهه نشان داد که گروه ترکیبی بدنی -تصویرسازی از دیگر گروهها بهتر بود و همچنین در مقایسه با گروه ترکیبی الگودهی -بدنی نتایج بهتری را کسب کردند (0/05>p) . این یافته ها اثربخشی ترکیب روشهای آموزش شناختی به همراه تمرین بدنی را خاطر نشان میکند.