شاخصهای بازیابی هویت معماری اسلامی ایران در تعامل با پدیده جهانی شدن و ظهورفناوری های نوین

ظهور پدیده جهانی شدن و گسترش فناوری های جدید تحولاتی را در زمینه های فرهنگی- اجتماعی،سیاسی و اقتصادی مطرح کرده است که مهم ترین آنها بحران فرهنگی و بحران هویت و معناست. پدیده جهانی شدن با شکستن مرزهایساختگی و تسخیر جهان موجب ادغام نظام های معنایی، حذف بخش هایی از این نظام ها ودر انتها اضافه شدن معناهایی که محصول مدرنیته و جهانی شدن هستند شده است و این نظام های معنایی و هویت بخش را به سمت یکسان سازی با نمونههای مشابه درگوشه و کنار جهان هدایت کرده و موجب گسترش ارزش های عام و جهان شمول براساس فرهنگ جهانیمدرنیته گردیده است.این در حالیست که زمینههای تاریخی، فرهنگی،دینی، اقتصادی، اجتماعی و محیطی از جمله عواملی هستند که در شکلگیری هویت آثار معماری ایران بسیار مؤثر بوده اند اما معماری معاصر ایران در بستری شکل گرفته که ازجریانهای مدرنیته، صنعتی شدن و جهانی شدن و گسترش فناوری های جدید به طور مداوم تأثیر پذیرفته است و از گذشته و تاریخ خود جدا شده و دیگر نمایانگر و انعکاس دهندهی هویت ساکنان آنها نیست؛ همچنین به ندرت می توان در آن تلاشی آگاهانه در جهت القای هویت اسلامی و ملی مان دید بلکه بدون آگاهیهای نظری و شناخت دقیق مفاهیم فکریگرایشهای جهانی، روی به تقلیدی کورکورانه و سطحی از معماری غربی آورده است. در این مقاله در قالب پژوهشی توصیفی– تحلیلی شاخص هایی جهت احیای دوباره فرهنگ و هویت معماری اسلامی ایران با بهر ه برداری مناسب از دانش وفناوری روز جهان ارائه می شود تا با بهر ه گیری صحیح از این الگوها فناوری های نوین به عنوان یک فرصت در نظر گرفته شوند نه تهدید