بررسی نقش مصالح بوم آورد در تحقق معماری پایدار

مطالعه خصوصیات و ویژگی های سرزمینی که می توان به اختصار آنرا بوم نامید نقشی کلیدی در شناخت گذشته، بررسی حال و تصمیم گیری برای آینده نامید. تبلور خصوصیات و ویژگی های بوم در معماری یعنی معماری بومی ، شیوه ی منطقه ای معماری است که تاکنون کمتر بدان پرداخته شده است .ارکان معماری بومی استفاده از توانایی ها و استعدادهای محیط طبیعی و مردم است . مصالح بوم آورد به عنوان بخشی از خمیر مایه معماری بومی ،عامل اساسی در شیوه ساخت ابنیه سنتی است .وجه مشترک معماریبومی و توسعه پایدار ،استفاده بهینه از منابع موجود در طبیعت بدون آسیب رساندن به طبیعت است. در حقیقت می توان نقش معماری بومی را به عنوان یکی ابزارهای رسیدن به توسعه پایدار مورد مطالعه و بررسی قرار داد .با شیوه مند کردن و فرهنگ سازی معماری بومی می توان راه رسیدن به یکی اهداف توسعه پایدار یعنی پایداری منابع طبیعی موجود و تصمیم گیری برای نحوه بهره برداری از این منابع در آینده را هموار کرد.در این راه نقش حمای تهای مادی و معنوی دولت اجتناب ناپذیر است و بدون حمایت های دولتی ،احیای معماری بومی دست نیافتنی به نظر می رسد.