اثر محلول پاشی عنصر روی و تنظیم کننده اکسین بر برخی صفات کمی و کیفی ذرت دانه ای تحت شرایط کمبود آب

در این بررسی که در سال 1384 در مرکز تحقیقات کشاورزی ورامین به مورد اجرا گذاشته شد اثر محلول پاشی عنصر روی و تنظیم کننده اکسین (ایندول بوتریک اسید) بر برخی صفات کمی و کیفی ذرت دانه ای (KSC 704) تحت شرایط کمبود آب خاک با استفاده از طرح اسپلیت پلات – فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار مورد مقایسه قرار گرفتند. تیمارهای کمبود آب در خاک به ترتیب شامل 50، 60 و 70 درصد تخلیه آب قابل استفاده (به عنوان عامل اصلی )، سطوح عنصر روی شامل محلول پاشی با سولفات روی ، کلات روی ، آب خالص و بدون محلولپاشی (به عنوان عامل فرعی B) و سطوح تنظیم کننده اکسین شامل با محلول پاشی و بدون محلول پاشی (به عنوان عامل فرعی C) بود)اثرات متقابل BC به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند). نتایج تجز یه واریانس نشان داد که در خصوص عملکرد دانه اثرات کمبود آب (A)، عنصر روی (B) و تنظیم کننده اکسین (C) در سطح 1 درصد معنی دار ولی اثرات متقابل آنها فاقد اثر معنی دار بود و بنابراین این نتیجه تایید کننده اثر مثبت محلول پاشی عنصر روی و تنظیم کننده اکسین بر عملک رد دانه است، اما این اثرات در خصوص اثرات متقابل آنها مشاهده نگردید.و در این میان کاربرد سولفات روی با میانگین 13650 کیلو گرم در هکتار موثرترین تیمار شناخته شد.همچنین اثرات محلول پاشی عنصر روی و اثر متقابل AB بترتیب در سطوح 1 و 5 درصد بر روی وزن هزار دانه اثر معنی داری داشت. اثر متقابل AB نیز بر روی تعداد دانه در ردیف در سطح 5 درصد معنی دار بود ولی به طور کلی تعداد دانه در بلال تحت تاثیر تیمارهای فوق قرار نگرفت.یعنی در میان اجزای عملکرد تنها وزن هزار دانه و تا حدودی تعداد دانه در ردیف تعیین کننده عملکرد بوده اند. در مورد درصد پروتئین دانه نیزکلیه تیمارها به شکل منفردو اثرات متقابل آنها بر روی این صفت اثرات معنی داری نشان دادندو در مورد درصد چربی دانه نیز تنها کاربرد منفرد تنظیم کننده اکسین بر این صفت بی تاثیر بود.