منظراساطیری ایران معماری منظر با غهای تاریخی بهشهربر پایه احیای اساطیر شاهنامه

اگرچه تلاش برای شناسایی عناصر اصلی تشکیل دهنده ساختار فضایی شهر و جستجوی چگونگی تشکیل استخوانبندی اصلی آن، از جمله اهداف دانش نوینی موسوم به «معماری منظر » به شمار م یرود؛ اما، درک روح تاریخی حاکم بر فضاهایهمگانی و عمومی و دمیدن روح زندگی امروزین در کالبد فضا به ترتیبی که مناسبات حاکم بر داستان تشکل و دگرگونی فضا را به زبان آشنا با زندگی معاصر برقرار سازد، از جمله تلا شهاییاست که اگر نادر نباشد، نمونه و شاهدی در دسترس نیست تا آن را به محک قیاس درآورد. البته در سا لهای اخیر، تجاربی از این جنس و با عنوان معاصرسازی باف تها و فضاهای شهری دردستور کار وزارت مسکن و شهرسازی و سازمان میراث فرهنگی قرار گرفته است. استفاده از پتانسیل احیاء و ساماندهی فضاهای گمشده و معطلمانده در پهن ههای مورد مطالعه، یکی از تکنیکهاییاست که در جهت بیان مفاهیم اساطیری و حوادث و رویدادهای تاریخی به کار گرفته شده است. ساماندهی و احیای فضاها از طریق تزریق عملکردهایی برگرفته از منابع و ثرو تهایفرهنگی – هویتی، بخشی از تکنیکهایی است که میتواند توسط معماران منظر مورد تجربه و آزمون قرار گیرد. ساختار اصلی مقاله حاضر، به بیان دیدگا ههای نظری مبتنی بر استخراج، تصفیه و پالایش منابع و ثرو تهای فرهنگی جامعهمعطوف است که بر اساس آن موضوع پروژه «معماری منظر با غهای تاریخی بهشهر »، بر بستر آن، خلق و طرح شده است. سوژه اصلی مورد توجه در این پروژه، بررسی ظرفیت فضاهایدرونی یا پیرامونی هفت باغ صفوی بهشهر بوده است. تا آنجا که امکان تحقق برنامه احیای فضاهای نهفته در داستان هفت خان رستم را در این عرصه، ارزیابی نماید.