نقش سازمان های غیردولتی و محله مبنا در تحقق مدیریت شهری پایدار

رشد فزاینده شهرنشینی و تغییر در ماهیت و پیچیدگی مسائل شهری موجب ناکارآمدی برنامهریزی و مدیریت در مقیاسکلان شده، ضرورت توجه به سطوح پایینتر را به منظور حل پایدار مسائل شهری، بیشازپیش آشکار کرده است. تغییرجهت از نگرش کلان به خرد، توجه به مفاهیمی چون محله، تشکلهای محلهمبنا و سرمایههای اجتماعی را ناگزیرساخته است. در این مقاله پس از مروری بر مفهوم، اهداف و پیشینه سازمانهای غیردولتی، با روش اسنادی وکتابخانهای به بررسی نقش و کارکرد آنها در تحقق مدیریت شهری پایدار پرداخته میشود. سپس موانع ومحدودیتهای فعالیت این سازمانها در جلب مشارکت مردمی مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت روشهایی برایفعالسازی این سازمانها ارائه میشود. بررسیها نشان میدهد لازمه توسعه شهری پایدار، داشتن محلاتی در شهر استکه سلامت آنها بهوسیله ساکنان، تضمین شده باشد. این امر به ساختار تشکیلاتی غیرمتمرکز برای سازمانهای دخیل درامر مدیریت و برنامهریزی شهری نیاز دارد و این مهم، جز با تجهیز منابع انسانی متخصص و آموزشدیده و ایجادارتباطات صحیح با سایر نهادهای بالادست از یک طرف و مردم و سازمانهای غیردولتی از طرف دیگر امکانپذیرنخواهد بود. دراینراستا بهرهگیری از پتانسیلهای مشارکتی و سرمایههای فکری، فیزیکی و مادی بخش خصوصی وسازمانهای غیردولتی و محلهمبنا به عنوان ابزاری برای تسهیل مشارکت مردمی کارایی، اثربخشی و بهرهوری برنامههایتوسعه را افزایش داده و زمینه را برای تحقق مدیریت شهری پایدار فراهم میکند.