بررسی استفاده از ضایعات لیگنوسلولزی در جهت تولید انرژی زیستی

در دهه های اخیر افزایش گازهای گلخانه ای و رو به اتمام بودن سوخت های فسیلی انسان را به فکر استفاده از منابع جدید انرژی که مقرون به صرفه بوده و آلودگی زیست محیطی کمتری داشته باشد، در جهت دستیابی به توسعه پایدار رهنمون ساخته است. محققین به منظور دستیابی به انرژی های پاک و مطمئن به عنوان جایگزین سوخت های فسیلی جهت کاهش خطر گرم شدن زمین، تولید سوخت های زیستی از جمله تولید بیواتانول را به عنوان یک استراتژی مهم مد نظر قرار داده اند. زیست توده یکی از قدیمی ترین منابع انرژی مورد استفاده بشر است که در بسیاری از کشورها به دلیل ارزان قیمت بودن و دسترسی آسان مواد لیگنوسلولزی نظیر بقایای کشاورزی، ضایعات با منشاء سلولز، ضایعات کاغذ و ضایعات چوبی جنگل ها، نیروگاه های متعددی احداث شده و به بهره برداری رسیده اند. بیشتر تحقیقات به سمت تبدیل مواد لیگنوسلولزی به بیواتانول معطوف شده است. استفاده بهینه از ضایعات کشاورزی به سبب بازیافت و امکان تولید مواد با ارزش افزوده، مزایای اقتصادی و اکولوژیکی فراوانی را دارا می باشد. در این میان بیومس چوب به عنوان یک منبع تجدید پذیر و در دسترس، بخش مهمی از منابع بیومس را به خود اختصاص می دهد. بیومس چوب می تواند به منظور تولید سوخت های زیستی اتانول، متانول، زغال چوب و گاز مورد استفاده قرار گیرد. هدف این مقاله، ارزیابی بیومس در تامین انرژی است. یافتن شیوه و روشی جهت رسیدن به این هدف از زمان های دور مورد توجه بوده است و امروزه که مسئله مهم تر از گذشته است، تولید انرژی از پسماندها یکی از مباحث مهم و ضروری می باشد. از طرف دیگر انرژی پاک در مقایسه با انرژی سوخت های فسیلی مقرون به صرفه است، تکنیک های کم هزینه ای دارد و در حفظ محیط زیست مؤثر است. در مطالعه حاضر روش تولید انرژی از زیست توده و فرآیندها در مسیر تولید بیواتانول از ترکیبات لیگنوسلولزی مورد بررسی قرار گرفته است.