عوامل اساسی در پایداری تعاونی های آب بران(مطالعه موردی: شبکه آبیاری هندیجان)

باتوجه به مصرف بخش عمده ای از منابع آب در بخش کشاورزی، مدیریت تقاضای آب در این بخش یکی از مهمترین راهکارها جهت مقابله با محدودیت های موجود منابع آب کشور است. توسعه تشکل های آب بران زمینه مدیریت منابع آب کشاورزی را ممکن می سازد. این تحقیق نیز با هدف امکان سنجی توسعه تشکل های آببران در استان خوزستان صورت گرفته است. پژوهش حاضر از لحاظ پارادیم، کمی و از لحاظ جهت گیری و هدف، از نوع پژوهش های کاربردی است و از دسته تحقیقات توصیفی، همبستگی است. جامعه آماری تحقیق تمامی کارشناسان صاحبنظر در شرکت آب و برق خوزستان در زمینه تشکل های آب بران می باشد ( ۴۰ نفر)، که موردسرشماری قرار گرفتند. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه بود که روایی آن بوسیله پانل متخصصان و پایایی ابزار تحقیق نیز به وسیله ضریب آلفای کرونباخ برای بخش های مختلف پرسشنامه احراز گردید (0/87). زمینه های مورد بررسی شامل زمینه های اقتصادی، اجتماعی، زیرساختی، محیطی و حمایتی بود. نتایج بهدست آمده نشان داد که بین شرایط موجود و مطلوب در همه مولفه ها به جز مولفه های دسترسی به خدمات عمومی و دسترسی به جاده آسفالته و جمعیت ساکن در روستا، تعداد مصرف کنندگان و تعداد تولیدکنندگان تفاوت معنی داری در سطح ۹۹ درصد وجود دارد، که نشان دهنده نبود زمینه های مناسب برای تشکیل تشکل هاست. مهمترین زمینه های توسعه تشکل ها در شرایط موجود زمینه های محیطی و زیرساختی و در اولویت های بعدی زمینه های اجتماعی، اقتصادی و حمایتی است، ولی در شرایط مطلوب زمینه های اقتصادی و حمایتی دارای اولویت بالاتری هستند.