بررسی عدم قطعیت مکانی و زمانی پارامترهای اقلیمی تحت تاثیر روش های ریزمقیاس نمایی(مطالعه موردی حوضه آبریز کرخه)

وجود منابع عدم قطعیت در مطالعات تغییر اقلیم باعث ایجاد فضایی ناهمگون در چشم انداز رخداد وقایع محتمل دوره آتی میباشد. شناخت این منابع در راستای کاستن سهم عدم قطعیت نقش بسزایی دارد. یکی از منابع مهم عدم قطعیت در این مطالعات مرتبط با روش های ریزمقیاس نمایی می باشد. در این مطالعه با تاکید بر سناریوی انتشار A2 و مدل HADCM3 به بررسی عدم قطعیت خروجی مدل های ریز مقیاس نمایی SDSM و LARS-WG در حوزه آبریز کرخه پرداخته شده است. پارامترهای اقلیمی دمای حداکثر، دمای حداقل و بارش در چهار ایستگاه هواشناسی بستان، حمیدیه، کرمانشاه و خرم آباد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی های انجام شده روی خروجی مدل های SDSM و LARS-WG در دوره پایه در دو حالت با / بدون در نظر گرفتن عدم قطعیت بررسی شد. به طور کلی ملاحظه شد که هر دو مدل قابلیت و توانایی خوبی در شبیه سازی وضعیت موجود در دوره پایه از خود نشان دادند. برای پارامتر بارش، مدل LARS-WG، مدلسازی بهتری نسبت به مدل SDSM انجام داده است. بنابراین برای دوره های آتی آنچه که مدل LARS_WG را نسبت به مدل SDSM برتری داده است بیان میکند که در دوره آینده نزدیک کاهش در بارندگی و در دوره های آینده میانی و دور، افزایش در بارندگی چهار ایستگاه مورد بررسی محتمل می باشد.