تاثیر شدتهای مختلف چرای دام بر پارامتر اسیدیته خاک در منطقه حفاظت شده بیجار استان کردستان

خاک یکی از مهمترین عناصر تشکیل دهنده ا کوسیستمهای مرتعی است که منبع غذایی و رطوبت برای گیاهان مرتعی میباشد.برداشت پوشش گیاهی توسط دام باعث کاهش ورود بقایای گیاهی به خاک و متعاقبا عناصر غذایی آن میشود. با توجه به اهمیتو لزوم شناخت خصوصیات شیمیایی خاک در اداره صحیح اکوسیستمهای مرتعی پژوهشی در منطقه حفاظت شده بیجار استان کردستان به منظور بررسی اثر چرای دام بر روی فاکتور اسیدیته در سه منطقه حفاظت شده چرا نشده ، چرای متوسط و چرای سنگین صورت گرفت. نمونهبرداری از مناطق با غالبیت گونههایBromuss tomentellus و Festuca ovinaو تنوعی ازشدتهای چرایی انجام شد. نمونه گیری در دو عمق خاک0-25و50-25 سانتیمتری صورت گرفت. تجزیه وتحلیل دادهها بانرم افزارSPSSمقایسه دادهها در سه تیمار از طریق آزمون تجزیه واریانس یک طرفه و میانگین صفات مورد بررسی با آزمون دانکن مقایسه شدند.نتایج تجزیه واریانس این عامل نشان داده است که تفاوت معنیداری درسطح 1درصد بین مناطق مختلف و عمقهای مختلف وجوددارد. در مقایسه مناطق مختلف در عمق کل به ترتیب در مناطق چرای شدید ، چرای متوسط و قرق معادل 7/76و7/73و7/54 میباشند . این مساله نشانگر آن است که با افزایش شدت چرا اسیدیته خاک زیاد میشود. از طرفی نتایج این تحقیق نشان داده است که با افزایش عمق از25-0به 25-50 سانتیمتر اسیدیته منطقه چرای متوسط به طورمعنیداری زیاد شده و از میزان7/59به 7/91 در منطقه چرای متوسط رسیده است. همچنین در سایر تیمارها اگرچه ازنظر آماری تفاوت معنیدار نداشتهاند اما از سطح به عمق میزان اسیدیته افزایش یافته است