تاثیر کود های بیولوژیک فسفاته ، ورمی کمپوست و تنش خشکی بر عملکرد و سختی بذر یونجه یکساله

به منظور بررسی اثر کود های بیولوژیک فسفاته، ورمی کمپوست و تنش خشکی بر عملکرد دانه و سختی بذر یونجه یکساله رقم رابینسون، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار طی سال زراعی 91-1390 در شهرستان فریدن به اجرا در آمد. سه عامل موجود در این آزمایش شامل: کود فسفات زیستی (بارور- 2) در دو سطح (عدم تلقیح و تلقیح)، ورمی کمپوست در سه سطح 0، 5 و 10 تن در هکتار و تنش خشکی در سه سطح تنش خفیف، شدید و آبیاری کامل بودند. عامل اصلی در این تحقیق تنش خشکی و عامل فرعی کود های زیستی بودند. اثر متقابل سه گانه کود زیستی بارور - 2،ورمی کمپوست و تنش خشکی بر عملکرد دانه اختلاف معنی داری با یکدیگر نشان ندادند.مقایسه میانگین تیمار ها نشان داد که بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار S0V2B1 (آبیاری، 10 تن ورمی کمپوست و تلقیح با کود زیستی) به میزان 188 گرم بر متر مربع بود. اثرات اصلی تنش خشکی و کود زیستی بارور - 2 در سطح یک درصد بر سختی بذر معنی دار شد ولی اثر اصلی ورمی کمپوست بر این صفت معنی دار نبود. تیمارهای تنش خشکی شدید و کود زیستی بارور- 2 کمترین سختی بذر را دارا بودند.