برنامهریزی کاربری اراضی اطراف ایستگاههای خط دو مترو مشهد با تأکید برتوسعه حمل و نقل محور نمونه موردی ایستگاه میدان دکتر شریعتی

افزایش جمعیت در شهرهای بزرگ و به دنبال آن وسعت شهرها، پیشرفت صنعت اتومبیل و توسعه حمل و نقل ازجمله عواملی است که بر کثرت وسایل نقلیه شخصی می انجامد که مشکلاتی را پدید می آورد که حمل و نقل عمومیمیتواند راهکار مناسبی برای آن باشد، یکی از انواع آن سیستم حمل و نقل ریلی است که این مد با توجه به نقش مهمی که برای آن در نظر گرفته شده است در آینده بخش قابل توجهی از سفرهای شهروندان را بر عهده خواهدداشت. یکی از موارد مهم که در برنامه ریزی توسعه با محوریت حمل و نقل عمومی باید مدنظر داشت موضوع تغییرات لازم در کاربریهای اطراف ایستگاه های مترو است. ایستگاه مترو مهم ترین نقاطی هستند که کالبد موجودشهر را با خطوط حمل و نقل زیرزمینی پیوند می دهند و مکانی برای فعالیت های مختلف اند که می تواند ارزش افزوده ایجاد کند و محیط پیرامون را تحت تأثیر قرار دهد و نوع و ترکیب فعالیت های مختلف را تغییر دهند. در واقع برنامهریزی برای پیشبینی فضاها و عناصر شهری منجر بر ساماندهی فضا اطراف ایستگاه مترو، ایمنی و راحتیبیشتر، صرفهجویی در زمان و مصرف انرژی، ارتقاء هویت شهری این فضاها، مطلوبیت بیش تر در این فضاها، افزایش میزان استفاده از مترو، کاهش آلودگیهای زیست محیطی و اثرات مثبت اقتصادی میشود.هدف این مقاله بررسی مفهوم، ویژگی و مزایای توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی و در عین حال بررسی نمونه ای از شهرها و پروژههای انجام شده با چنین رویکردی است و با توجه به اینکه خط 2 مترو مشهدر در حال ساخت استو با عنایت به اینکه مطالعات انجام شده تاکنون بررسی، عیب یابی و بهبود وضعیت فعلی ایستگاه های مترو پرداخته است، این پروژه سعی دارد با مصاحبه از افراد محله اطراف ایستگاه مترو میدان دکتر شریعتی و هم چنین مسافران این محدوده و سنجش تأثیرات ایستگاه مترو پیش از اجرا، بر ارائه و راهبردها و سیاست های مناسب پرداخته و این مکان را از ابتدا به محیطی با کیفیت، سرزنده، جذاب و با هویت تبدیل کند