ساماندهی محله رشدیه تبریز با اصول و قواعد نوشهرسازی

در سالهای پایانی دهه 1980 و ابتدای دهه 1990 میلادی به دنبال نارضایتی شهرسازان به دلیل فرسودگی زوال مراکز شهری، افزایش جوامع محلی پراکنده و طراحی مبتنی بر اتومبیل، نهضت نوشهرسازیشکل گرفت. نوشهرسازی با نامهایی از قبیل طراحی سنتی جدید، توسعه وسایل نقلیه عمومی و توسعه بافت سنتی نیز شناخته میشود. این جنبش دیدگاهی شهرسازانه است که برایجاد بافت شهری با مشخصه اصلیقابلیت راهپیمایی ساکنین، تأمین مایحتاج و انجام کارهای روزانه زندگی و دارا بودن مقیاس انسانی تأکید دارد. نهضت نوشهرسازی یکی از نهضتهای مهم قرن حاضر است که مهمترین سند آن نیز منشور نوشهرسازی است.یکی از رویکردهای مهم این نهصت، رویکردTNDاست که به عنوان ابزاری جهت شکلدهی محلات از آن استفاده میشود. این رویکرد با راهکارهایی که ارائه میدهد محلات را دوباره زنده ساخته و حضور افراد را درسطح محله تداوم میبخشددر شهرهای سنتی محله با ساختار فیزیکی اجتماعی خاص،کارکرد مناسبی داشته و سالهای سال با تأمین نیازهای مادی و معنوی ساکنین جریان زندگی در شهرها را تداوم و تقویت نمودهاست. اما امروزه سرعت بالای تحولات بشری (در زمینههای صنعتی و اقتصادی، و جزو آن) همسو و هماهنگ با ساختار سابق شهری نیست بلکه هر روز قصد تغییر و دخل و تصرف درمحدودههای زیستی شهری دارد.شهرک رشدیه یکی از شهرکهای جدید و مدرن شمالشرقی تبریز است که از لحاظ معماری و شهرسازی تفاوتها بسیاری با سایر شهرکهای تبریز دارد که تلاش شده میزان تطابق آن با اصول نوشهرسازی سنجیده شود و با استفاده از راهکارهای ارائه شده توسط این نهضت شهرک رشدیه را به یکTNDتبدیل کرد. در این تحقیق از روشهای توصیفی تحلیلی استفاده شده و نتایج به دست آمده در قالب پیشنهاداتی در انتها مطرح شده است. با توجه به تفاوت های اقلیمی وفرهنگی بین کشور ما و کشورهای غربی اصولTND در برخی موارد نیاز به بومیسازی و مطابقت سازی با اصول فرهنگی و اقلیمی ایران دارد.با توجه به مطالب ذکر شده تلاش بر رسیدن به دستور العملی جدید که با شرایط کنونی و جامعه ایرانی همسو باشد با در نظر گرفتن کمبود منابع فارسی ضروری به نظر می رسد.