اقلیم گردشگری و آمایش سرزمین (مطالعه موردی: خرم آباد)

آمایش سرزمین علمی است که با توجه به ویژگی های اکولوژیک سرزمین و شرایط اقتصادی- اجتماعی آن نوع استفاده بهینه از سرزمین را مشخص می سازد. در این پژوهش بر پایه اصول امایش سرزمین و به منظور بهره برداری پایدار از پتانسیل های اقلیمی- گردشگری شهرستان خرم آباد به عنوان یک سرمایه اقتصادی، با بکارگیری روش دمای معادل فیزیولوژیک (PET) از عناصر اقلیمی میانگین ماهیانه متوسط دمای روزانه هوا ، رطوبت نسبی، سرعت باد، فشار بخار و میزان ابرناکی ایستگاه همدید خرم آباد طی دوره آماری (2005-1951) استفاده شد. هدف از این پژوهش شناخت شرایط زمانی اقلیم گردشگری و تاثیرگذاری هر یک از عناصر اقلیمی بر روی ساختار فیزولوژیک انسان در هر یک از ماه های سال است. نتیجه این بررسی نشان داد که از نظر اقلیمی عمده ترین محدودیت گردشگری ایستگاه مذکور، ابتدا وجود تنش های سرمایی و سپس گرمایی در اکثر ماه های سال بوده و ماه می (اردیبهشت) بهترین ماه از لحاظ آسایش اقلیمی و فاقد تنش می باشد.