تعیین الگوی بهینه مدیریت روستایی در شهرستان میاندوآب

روستا به عنوان کوچکترین واحد تشکیلاتی و اجتماعی کشور و دارای مناسبات اقتصادی و اجتماعی با وجود قوانین عرفی و مدنی بی نیاز از تشکیلات سازمان مدیریتی نیست. روستاها به منزله مکانهایی خاص با شیوه زندگی و فعالیت متفاوت از مکانهای شهری، نیازمند الگوی مدیریتی مجزا و منطبق با شرایط اقتصادی، اجتماعی، بوم شناختی حاکم بر نواحی روستایی می باشند. لیکن شرایط متفاوت اقلیمی، فرهنگی کاربست الگویی یکسان برای مدیریت روستایی کشور را با مشکل مواجه می سازد. تحقیق حاضر با هدف ارائه الگویی بهینه برای مدیریت روستایی در شهرستان میاندوآب با روش تحقیق توصیفی تحلیلی و با مطالعات کتابخانه ای و پیمایش میدانی صورت پذیرفت و از نرم افزارGISبرای تحلیل داده ها استفاده شد. متغیرهای تحقیق شامل فعالیت شورا و دهیار در روستاها، جمعیت، اشتراکات زبانی و مذهبی، نحوه دسترسی و ارتباطات بود. همپوشانی این متغیرها در نرم افزار فوق به تشکیل حوزههای جدید مدیریت منجر شد. با توجه به وجود روستاهای فاقد دهیاری و شورا در شهرستان و همچنین وجود روستاهای کوچک در ناحیه کوهستانی تشکیل حوزه های مدیریت روستایی و استفاده از دهیاری مشترک برای حوزههای پیشنهادی ضرورت دارد.