پرایمینگ بذر

افزایش روز افزون جمعیت جهان و به تبع آن تقاضای مضاعف نسبت به غذا، سبب توجه کشاورزان به اراضی کم بازده شده است.زراعت در زمین هایی که حاصلخیزی بالایی نداشته و در عین حال واجد انواع تنش های محیطی مثل کم آبی، شوری، دماهای بالا وپایین می باشند با مشکلات و مخاطرات فراوانی روبرو است. اولین مشکلی که می توان در راستای تولید محصول در چنین زمین هاییمتصور بود، مشکلات مربوط به جوانه زنی و استقرار مناسب محصول در مزرعه است. پر واضح است که جوانه زنی مطلوب و در پیآن استقرار مناسب محصول در مزرعه می تواند راه را برای تولید محصولی قابل قبول از نظر کمی و کیفی هم در صورت تحقق چنینشرایطی گیاه جوان و تازه استقرار یافته بویژه در ابتدای فصل رویشی از نهاده های محیطی حداکثر استفاده را کرده و خود را برای طیمراحل آتی زیستی آماده می نماید. در حقیقت تحقق مطلوب جوانه زنی و استقرار گیاه در مزرعه مزیتی اکولوژیک محسوب می شود.جوانه زنی مطلوب و سریع غالباً توام با گسترش سیستم ریشه ای در زمان کوتاهتری می باشد، که این امر به نوبه خود منجر به استقراربهتر محصول و بهره برداری بیشتر از نهاده های محیطی می گردد. تاکنون دانشمندان کوشش فراوانی در جهت کمک به ارتقایجوانه زنی بذور در شرایط مزرعه ای مصروف داشته اند که ماحصل این امر ایجاد ارقام جدید، گیاهان تراریخته، مدیریت های زراعیخاص و ... می باشد، که هر یک به نوبه خود در راه نیل به این هدف نقش برجسته ای داشته اند. یکی از این دستاوردها نیز، پیشنهاداستفاده از مدیریتی تحت عنوان تیمار های پیش از کاشت بذر بوده است.با استفاده از تکنیک ساده پرایمینگ می توان از محاسن اینتکنیک از جمله تاثیر آن بر روی جوانه زنی، زودرسی بذر، بهبود کارایی مصرف آب، افزایش محصول دانه و بیوماس ، مقاومت بهتنش ها و ..... استفاده نمود.