تغییرات فاکتورهای رشد رویشی و عملکرد خیار تحت تأثیر محلول پاشی و کاربرد خاکی نیتروژن در کشت پائیزه رقم سوپردامنیوس

این بررسی در سال 1385 در ایستگاه تحقیقاتی مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی ایلام در شهرستان شیروان و چرداول 35 کیلومتری ایلام انجام شد. در این تحقیق از آزمایش کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتو استفاده گردید. اثرات نیتروژن خالص در سه سطح 0 و 50 و 100 کیلوگرم در هکتار و همچنین تغذیه برگیدر پنج سطح (محلول غذایی اوره در سه غلظت، محلول غذایی فوسامکو در یک غلظت و شاهد) بر روی کمیت و کیفیت خیار پائیزه رقم سوپر دامنیوس مطالعه گردید. نتایج نشان داد که کاربرد نیتروژن اثر معنی داری بر روی وزن بوته و درصد ماده خشک بوته داشت. در حالیکه بر روی صفات عملکرد کل، تعداد میوه در سطح برداشت، طول بوته ودرصد ماده خشک میوه اثر معنی داری نداشت. همچنین استفاده از تغذیه برگی اثر معنی داری بر روی صفات عملکرد کل میوه، عملکرد محصول پیش رس، تعداد میوه در سطح برداشت، طول بوته و وزن تر بوته داشت. اثر متقابل کود نیتروژن به صورت مصرف در خاک و تغذیه برگی روی صفات عملکرد کل میوه، عملکرد محصول پیشرس، تعداد میوه در سطح برداشت، طول بوته و وزن تر بوته خیار معنی دار گردید به طوری که تیمار 100 کیلوگرم ازت خالص در هکتار و محلول غذایی اوره 7/5 در هزار بالاترین عملکرد داشته و به عنوان بهترین تیمار شناخته شد.