نقش روشهای آموزشی- ترویجی در کاهش استفاده از سموم و نهاده ها در کشت سبزیجات در شهرستان ری

بررسی روند تغییراتی که در مفهوم توسعه وجود دارد نشان از تکمیل این تعاریف طی سالیان متمادی دارد. وجه تشابه تمامی این تعاریف مترادف بودن مفهوم توسعه با واژه بهبود است. توسعه جریانی است که طی آن روش زندگی افراد یک جامعه به نظامی پیچیده تر تحول می یابد (ازکیاء 18:1374) توسعه کشاورزی بعنوان جزء جدایی ناپذیر برنامه های توسعه ملی بوده و نظام های زراعی که به نهاده های بیرونی بعنوان منابع اولیه تولید وابسته اند، به میزان زیادی آسیب پذیرتر هستند. این نهاده های بیرونی با سرعت اندک جایگزین نهاده های اولیه نشده و با گذشت زمان کیفیت محصول را به خطر می اندازند. تعاریفی که تا اوایل دهه 1980 در مفهوم توسعه وجود داشت توسعهدرون زا را مورد توجه قرار داده است، اما پس از مدت کوتاهی می توان به کاستی های مفهوم جدید که همانا در نظر نگرفتن بعد زیست محیطی توسعه است اشاره نمود. افزایش تولید در کوتاهترین زمان بدون توجه به مفهوم توسعه پایدار ناکارآمدی خود را نمایان تر کرده و کاستی هایی را نیز بدنبال دارد (دهقانپو، 1384) مواد اولیه سالم با بالاترین میزان تولید در واحد سطح و دارا بودن بیشترین کیفیت متضمن سلامت یک جامعه بعنوان مصرف کننده می باشد. دارا بودن تولیداتی سالم و با کیفیت از یک طرف، بقاء و سلامت انسانها را بهمراه داشته و از طرف دیگر نقطه عطف مفهوم توسعه پایدار می باشد. این مفهوم تداوم بهره برداری و همچنین بهره برداری برای بقا را تضمین می کند. دستیابیبه این اهداف با استفاده از افزایش سطح آگاهی تولید کننده حاصل خواهد شد. ارتقای دانش تولیدکننده پتانسیلی است که برای غلبهبر محدودیتهای تولید و افزایش بهره وری به سرمایه انسانی کمک می کند تا علاوه بر ارتقای بهره وری، سلامت تولیدات و پایداریمحیط را نیز درنظر داشته باشد. در واقع رویکرد اصلی ترویج کشاورزی معطوف به انسان و طبیعت می باشد که بر کیفیت، کمیتتولیدات و تکامل انسان اشاره دارد. در این تحقیق تولید کنندگان، سبزیکاران شهرستان ری می باشند که میزان اثربخشی روشهای آموزشی – ترویجی درکاهش استفاده از سموم و نهاده ها در کشت سبزیجات مدنظر است که در صورت تحقق می توان اثرات آن را در رفتار تولید کنندگانو همچنین سلامت مصرف کنندگان مشاهده نمود.