به کارگیری سیستم هیدروپونیک باز (کشت در ماسه) در تولید مینی تیوبر سیب زمینی

تولید حجم زیاد ریزغده (مینی تیوبر) سیب زمینی (.Solanum tuberosum L) در یک مدت زمان کوتاه نیازمند وجود یک شرایط محیطی کنترل شده است که معمولاً در گلخانه های ایزوله ایجاد شده و از زوال غده های بذری که ممکن است در شرایط مزرعه ای ایجاد گردد جلوگیری می نماید. در 7 سالی که از تجاری سازی تولید ریزغده سیب زمینی در ایران می گذرد دو بستر وارداتی پیتماس و کوکوپیت به ترتیب به دلیل گران بودن و آلودگی به بیماری قرنطینه ای جرب پودری از مسیر تولید کنار گذاشته شده اند وتولیدکنندگان ایرانی به ناچار به کشت در خاک روی آورده اند. هدف این پژوهش معرفی یک سیستم جدید در تولید مینی تیوبر سیبزمینی بود که از هزینه کمتر و ضریب تکثیر بالاتر برخوردار باشد. بنابراین به منظور ارزیابی کارایی سیستم های کشت مورد مطالعه از نظرمیزان تولید ریز غده، این سیستم ها در یک طرح کرت خرد شده با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در 4 تکرار مورد بررسی قرارگرفتندکه در آن سیستم های کشت (کشت در پیت ماس و کشت در ماسه) به عنوان کرت اصلی و ارقام (آگریا و سانته) به عنوان کرت فرعیدر نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که درصد استقرار گیاهچه ها در بستر ماسه- پرلیت (سیستم هیدروپونیک) به طور معنی داری بالاتراز بستر پیت ماس- پرلیت (سیستم تجاری موجود) بود. کشت در بستر ماسه- پرلیت، تعداد ریز غده تولید شده در واحد سطح و در هرگیاه را به ترتیب به میزان 70 % و 44 % افزایش داده و در عین حال باعث کاهش وزن مخصوص ریزغده ها شد. میزان جوانه زنی ریزغده ها در هر 3 اندازه مورد مطالعه، میزان نیتروژن کل و درصد پروتیین خام ریزغده های برداشت شده تحت تأثیر سیستمهای کشت و ارقام مورد مطالعه قرار نگرفت. بنابراین سیستم کشت در ماسه به دلیل پایین تر بودن هزینه اولیه بستر کشت و بالاتر بودن ضریب تکثیر می تواند به عنوان یک روش ارزان، مستقل از نهاده های وارداتی و در عین حال کارآمد در تولید مینی تیوبر سیب زمینی به کارگرفته شود.