استفاده از نشانگرهای مورفولوژیکی جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی درگیاه نخود

در برنامه اصلاح نبات وجود تنوع گیاهی مبنای اصلی گزینش صفات مورد دلخواه است. و در هر منطقه ای انتخاب ژنوتیپ پایدار نیازمند به تنوع میباشد. ارتقاء تنوع ژنتیکی در یک جامعه گیاهی باعث وسعت انتخاب در شرایط طبیعی و مصنوعی می شود. جهت بررسی تنوعدر صفات مورفولوژیکی 15 ژنوتیپ( 2بومی و 13 غیر بومی ) نخودPisum sativumآزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی باسه تکرار در طی سالهای 1392-1391 در مرکز ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم گچساران انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که ژنوتیپهای مورد مطالعه از نظر اکثر صفات مورفولوژی به جز سه صفت تعداد غلاف پوک، تعدا غلاف پر و میزان کلروفیل برگ تفاوت معنیداری داشتند. نتایج تجزیه خوشهای نشان داد که ژنوتیپهای مذکور در سه گروه مجزا قرار گرفتند. واقع شدنژنوتیپهای ترخیص شده از ایران در گروه مربوط به ایکاردا نشاندهنده این است که این ژنوتیپها حاوی رفتار و ساختار ژنتیکی مشابه هستند