تاثیر قارچ میکوریزای همزیست (Glomus mosseae) بر ویژگی های کمی و کیفی گل حنای گینه نو (Impatiens hawkeri) تحت تنش شوری

گل حنای گینه نو از گونه های جدید در صنعت گلکاری است. این گیاه جزو گیاهان حساس به تجمع نمک می باشد. شوری یکی از مهم ترین تنش های زیست محیطی است. هدف از این مطالعه تأثیر قارچ میکوریزای همزیست بر ویژگی های کمی و کیفی گل حنای گینه نو تحت تنش شوری می باشد. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی د ر سه تکرار که هر تکرار شامل 3 گلدان بود ا نجام گرفت. تیمارها شامل سه سطح قارچ میکوریزا (0، 40، 80 گرم به ازای هر گلدان) و سه سطح کلرید سدیم (0، 15، 30 میلی مولار) بود. صفات مورد ا رزیابی شامل ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد گل، قطر گل، تعداد انشعاب، سطح برگ و تعداد غنچه بودند. نتایج تجزیه واریانس شوری و اثر متقابل شوری- میکوریزا بر ارتفاع گیاه در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. همچنین شوری تأثیر معنی داری بر قطر ساقه نداشت اما میکوریزا در سطح یک درصد و اثر متقابل شوری در میکوریزا در سطح پنج درصد ت أثیر معنی داری بر این صفت داشتند. بیشترین قطر ساقه در تیمارهای 80 گرم میکوریزا در سطوح شوری 15 و 30 میلی مولار بود. همچنین شوری و میکوریزا تأثیر معنی داری در سطح احتمال یک درصد بر قطر گل داشتند ولی اثر متقابل آنا بر این صفت معنی دار نشد. شوری و استفاده از میکوریزا بر تعداد انشعاب در سطح احتمال یک درصد معنی د ار بود. میکوریزا و اثر متقابل شوری در میکوریزا در سطح احتمال یک درصد بر تعداد گل معنی دار بود. همچنین شوری اثر معنی دار در سطح احتمال پنج درصد و میکوریزا در سطح احتمال یک درصد بر تعداد غنچه را نشان داد هر چند اثر م تقابل آنها بر تعداد غنچه مؤثر نبود. به نظر می رسد که کاربرد قارچ میکوریزا می تواند سبب افزایش تحمل در برابر شوری و تغییرات فیزولوژیکی تحت تنش شوری در گل حنای گینه نو شود.