مقایسه کارآیی روش پیشنهادی و سه روش سوئیچینگ متداول سوئیچینگ خزشی، سوئیچینگ مداری پایپ لاین و سوئیچینگ پیشاهنگی

این مسئله که چگونه در شبکه های معبوب، که احتمال شکست برای هر جزء آن وجود دارد، بتوانیم به بهترین شکل مسیریابی را انجام دهیم، یکی از مشکلات اساسی در محاسبات موازی است. از طرفی دیگر هر قدر که اندازه شبکه افزایش می یابد، احتمال اینکه پردازنده ها و پیوندهای مرتبط با آنها نیز دچار خرابی شوند افزایش خواهد یافت. تا به حال مدل های تحلیلی بسیار زیادی برای الگوریتم های مسیریابی بدون خطا در مقالات بررسی شده است، ولی تا کنون مدل مناسبی برای الگوریتم های مسیریابی تحمل پذیر خطا در حضور اجزای معیوب، ارائه نشده است. در شبکه های مستفیم تبادل اطلاعات بین گره ها از طریق ارسال پیام صورت می گیرد. پیام ها با عبور از یک سری گره های میانی به مقصد می رسند. روشی که به وسیله آن پیام ها گره های میانی را ملاقات می کنند روش سوئیچینگ نام دارد. تا کنون روش های سوئیچینگ متعددی برای شبکه ها پیشنهاد شده است، از جمله سوئیچینگ خزشی (Wormhole Switching) سوئیچینگ پیشاهنگی (Scouting Switchin) و سوئیچینگ پایپ لاین (Pipelined Circuit Switching).روش سوئیچینگ خزشی، از نظر پیاده سازی سخت افزاری دارای ساده ترین حالت است و این موضوع به این خاطر است که این روش سوئیچینگ از میان روش های دیگر، کم ترین کنترل را در زمان خرابی یا مشغولی لینک، برای پیدا کردن مسیر و ارسال داده ها انجام می دهد که این امر خود باعث کاهش تأخیر ارسال پیام می شود که در شرایط خاص می تواند مفید باشد. ولی در عوض موجب می شود که قابلیت تحمل پذیری خطای آن بسیار پایین و ناکارآمد باشد. در روش سوئیچینگ مداری پایپ لاین اگر تعداد لینک های خطادار یا مشغول افزایش یابد، نرخ تأخیر ارسال پیام به شدت افزایش یافته و در نتیجه به موازات آن کارآیی شبکه کاهش می یابد.در الگوریتم پیشنهادی ما با بهره گیر از روش سوئیچینگ خزشی و سوئیچینگ مداری پایپ لاین، قصد کاهش تأخیر ارسال پیام را داریم. در این روش، نود مبدأ فیلت هدر (کاوشگر) را به تمامی گره هایی که در آن ها مسیری به گره مقصد وجود دارد ارسال می-کند. این روش در واقع نوعی روش توزیع شده است که برای رسیدن از مبدأ به مقصد تمامی مسیرهای ممکن را به صورت موازی تست می کند.