مروری بر الگوریتمهای مسیریابی در شبکه های روی تراشه

با افزایش قدرت پردازندههای امروزی و نیاز روز افزون به پردازشهای سنگین، شبکهای از منابع و پردازندهها بر روی تراشه قرارداده شده است برقراری ارتباط بین این منابع و توانایی شبکه در پاسخگویی به نیازمندی برنامهها از جمله مسائل مورد توجه دراین شبکهها است. مهمترین امتیاز یک الگوریتم مسیریابی، توانایی آن در پاسخگویی به ترافیک موجود بر روی شبکه میباشد. در چند سال اخیر شبکه روی تراشه با بهرهگیری از قابلیتهای شبکههای ارتباطی به عنوان یک راهکار مناسب جهت مواجهه بامحدودیتهای گذرگاههای الکتریکی در طراحی سیستم بر روی تراشه مطرح گردیده است. طبق قانون مور به طور کلی پیچیدگیسیستمها تقریبا هر دو سال یکبار، دو برابر میشود، به عبارت دیگر پارامترهایی نظیر تعداد ترانزیستورها در یک تراشه، فرکانس کلاک، میزان حافظه وغیره هر دو سال، دو برابر می شود. همچنین قدرت پردازش پردازندهها به صورت نمایی در حال افزایش است. شبکه روی تراشه یک زیر بنای ارتباطی جدید برای سیستمهای روی تراشه میباشد در شبکه روی تراشه چند بسته به طور همزمان میتوانند در شبکه منتقل شوند و باید یک متد مسیریابی کارا برای اجتناب از ازدحام تاخیرها وجود داشته باشد.