نوسازی محلات ،راهبردی چند منظوره برای تجدیدحیات شهری وتوسعه یکپارچه وپایدار

نوسازی بافتهای فرسوده شهری با توسعه جامعه از سویی وبهبودکیفیت زندگی،توانمندسازی، جامعه مدنی، اقتصاد،بازارمسکن، کاربری زمین ، حمل ونقل وکاهش فقرشهروندان از دیگرسو توجه مدیران و پژوهشگران عرصه شهری را بهعنوان راهبردی چند منظوره برای تجدیدحیات شهری وتوسعه یکپارچه وپایداربه خود جلب کرده است. در کشور ایرانسیاستهای گوناگونی به منظور تأمین مسکن برای اقشارکم درآمد اتخاذ شده است؛ اما تاکنون هیچگونه تلاشی جهتتامین مسکن مناسب برای این گروههای کم درآمد- جز روند مسکن مهر- صورت نگرفته است. سیاست توسعه درونزای شهری یکی از سیاستهای سه گانه توسعه شهری میباشد (منفصل- متصل و توسعه درونی) . توجه به توسعه درون زای شهری از دهه 80 برای توسعه سایتهای کارخانهای در آمریکا مورد توجه قرار گرفت و به عنوان گزینه ای در برابر پراکنش و توسعه بر روی اراضی کشاورزی مطرح شد. با توجه به ابعاد گسترده Brownfield development این امر از زوایای گوناگون چون: توسعه پایدار- ملاحظات زیست محیطی- احیاء بافتهای تاریخی و . . . مورد توجه قرار گرفته است. با این وجود ادبیات و مبانی نظری موجود در ایران در این باره پاسخگوی نیازهای پژوهشگران و برنامه ریزان نمی باشد. این در حالی است که ظرفیت های موجود در اراضیشهری برای اسکان جمعیت و توسعه فعالیتها در این اراضی میتواند از جنبههای مختلف کالبدی- اقتصادی و اجتماعی مورد توجه قرار گیرد.. با پذیرش این امر که با ایجاد محلات و نواحی شهری پایدار در نهایت میتوان به شهری پایدار دست یافت اهمیتبهره گیری از توانهای موجود در هر یک از بافت های شهری برجسته تر می شود.در این پژوهش منظور از ظرفیتهای موجود تنها ابعاد کالبدی نبوده بلکه آنچه مورد تأکید قرار میگیرد سرمایه های اقتصادی واجتماعی موجود در این بافت ها می باشد. بنابراین با تدوین شاخصهای محله پایدار با توجه به شرایط کشور مشخص خواهد شد کهتوسعه دورنزای شهری، قابلیت افزایش پایداری را در بستر شهری دارد. هدف این تحقیق برقراری تجدد حیات شهری بافتفرسوده شهری در فرایند بهسازی و نوسازی می باشد.ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش مطالعات کتابخانهای،علی،مقایسه ای وتاریخی پس رویدادی بوده است.