بهبود پایداری گذرای سیستم قدرت با استفاده از UPFC

قابلیت انتقال توان در خط بلند معمولا محدود به پایداری سیگنال بزرگ می باشد. فاکتورهای اقتصادی مثل هزینه بالای خط بلند و منافعتحویل قدرت اضافی، محرک قدرتمندی برای جستجوی راههایی که حدود پایداری را زیاد می کند، می باشد. از طرف دیگر توسعه راه های سودمند استفاده از سیستم های انتقال در ماکزیمم حد حرارتی آنها توجه بیشتری را در سالهای اخیر به خود اختصاص داده است. پیشرفتهای سریع در زمینه الکترونیک قدرت شروع شده و تاثیر زیادی روی صنعت برق گذاشته است. یکی از نتایج مستقیم جنبه های FACTS واقعی کردن آن توسط ادوات الکترونیک قدرت می باشد. در اصول ادوات FACTS است که با فراهم کردن کنترل سریع می توان توان راکتیو خط را کنترل کرد. UPFC یکی از اعضای خانواده FACTS با خواص بسیار جذاب می باشد. با این وسیله می توان به طور مستقل بسیاری از پارامترها را کنترل کرد بنابراین درواقع ترکیبی از خواص جبرانساز سنکرون استاتیکی (STATCOM) و جبرانسازی سنکرون استاتیکی (SSSC) می باشد. این وسایل یک ابزار متغیر می باشند که نوسانات سیستم قدرت را کاهش می دهند. بنابراین یک سوال مهم انتخاب سیگنالهای ورودی و استراتژی کنترل سازگار برای این ادوات به منظور کاهش نوسانات توان در سودمند ترین حالت می باشد. هدف این مقاله پاسخ به سوالات زیر می باشد: چگونه پارامترهای UPFC، به منظور بدست آوردن ماکزیمم اثر مطلوب برای حل مسئله پایداری نوسانات باید کنترل شوند. این مقاله برای سیستمهای قدرت بزرگ با خطوط انتقال بلند می باشد. روشهای مختلف در مراجع مختلف به منظوربهبود پایداری گذرای سیستم بر پایه پارامترهای بهینه ، متغیرهای حالت و همچنین مدل تزریقی می باشد.