خوردگی حفره ای کامپوزیت ها با زمینه Al-Cu-Mg

از جمله نکات مهم در زمینه طراحی و ساخت قطعات و تجهیزات مربوط به صنایع فضائی، جنگی و تا حدودی دریائی استفاده از حداقل وزن و یا به بیان دیگر حداکثر استحکام به وزن می باشد. این امرمخصوصا پس از افزایش سریع و ناگهانی قیمت نفت در سالهای ده 1970موردتوجه خاص قرار گرفت. از سوی دیگر بعلت توسعه مواد غیر فلزی جدید نظیر پلاستیک های مسلح شده توسط رشته های باریک کربنی که می توانست خواسته فوق الذکر را براورده کند. کاربرد مواد فلزی سنتی در زمینه های مزبور مورد تهدید قرار گرفت. از این رو برنامه تحقیقاتی گسترده ای در زمینه توسعه آلیاژهای سبک مخصوصا الومینیوم به مرحله اجرا گذاشته شد. این برنامه در دو شاخه: یکی استفاده از لیتیوم عنصر آلیاژی و دیگری وارد کردن عناصر و یا ذرات ریز سرامیکی نظیر بر (B)، گرافیت (C) و یا کاربید سیلسیم (sic) به داخل زمینه فلزی آلیاژ های آلومینیوم انجام شد. بعنوان مثال اضافه کردن در حدود 20 درصد وزنی Sic به آلیاژ Al-Cu-Mg موجب می شد که مدول الاستیک آن از 74 کیکوپاسکال به 95 کیکوپاسکال یعنی در حدود 30 درصد افزایش یابد. از سوی دیگر این امر همراه با افزایش دانسیته از 2/73 گرم بر سانتیمتر مکعب به 2/80 گرم بر سانتیمتر مکعب می باشد.