مقایسه روش شیمی درمانی و روش ایمن سازی در کنترل کوکسیدیوز و بازدهی تولید در جوجه های گوشتی

دویست و بیست و پنج قطعه جوجه گوشتی یکروزه نر از نژاد آرین به صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. به طوری که هر گروه مشتمل بر سه زیر گروه 25 قطعه ای بود. جوجه های یک گروه به عنوان گروه شاهد، با جیره غذایی فاقد هر گونه کوکسیدیواستات تغذیه شدند. برای پیشگیری از وقوع کوکسیدیوز، جوجه های گروه دوم در تمام طول دوره آزمایش با جیره غذایی حاوی 200ppm دیکلازوریل تغذیه شده (گروه شیمی درمانی) و جوجه های گروه سوم ضمن دریافت جیره غذایی فاقد ک وکسیدیواستات، در سن سه روزگی و از راه آشامیدنی، به وسیله واکسن ایراکوک (حاوی مخلوطی از چهارگونه ایمریا تنلا، ایمریا نکاتریکس، ایمریا آسروولینا و ایمریا ماگزیما) در مقابل این بیماری، واکسینه شدند. جوجه های هر سه گروه در طی هفته چهارم و از راه دهانی با مخلوطی ا ز ااسیست های چهار گونه ایمریای موجود در واکسن، مورد چالش قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان دادند که در تمام روزهای بعد از چالش، تعداد ااسیست ها در هر گروه مدفوع (OPG)، در گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر از گروه های واکسینه شده و شیمی درمانی بود (P<0/05) ولی بین دو گروه واکسینه شده و شیمی درمانی، اختلاف معنی د اری از نظر میزان (OPG) وجود نداشت (P<0/05). در پایان سن 21 روزگی، میانگین وزن بدن و غذای دریافتی و جوجه های گروه تغذیه شده با جیره غذایی حاوی دیکلازوریل (گروه شیمی درمانی) به طور معنی داری بیتر از گروه های شاهد و واکسینه شده بود (P<0/05). در پایان سن 21 روزگی، میانگین وزن بدن و غذای دریافتی در جوجه های گروه تغذیه شده با جیره غذایی حاوی دیکلازوریل (گروه شیمی درمانی) به طور معنی داری بیشتر از گروه های شاهد و واکسینه شده بود (P<0/05). در حالی که بین دو گروه شاهد و واکسینه شده تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (P<0/05). اختلاف بین سه گروه آزمایشی از نظر ضریب تبدیل غذایی در سن 21 روزگی معنی دار نبود (P<0/05). استفاده از داروی دیکلازوریل همراه با جیره غذایی و یا واکسینه نمودن جوجه ها، سبب افزایش معنی دار وزن بدن، میزان مصرف غذا، و بهبود ضریب تبدیل غذایی (P<0/05). در مقایسه با گروه شاهد، در سنین 42 و 49 روزگی گردید.